Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 września 2010 r., sygn. akt IV SA/Gl 766/10 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27 września 2010 r., sygn. akt IV SA/Gl 766/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu wniosku W. K., odmówił wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] o odmowie przyznania pomocy społecznej w formie odstąpienia od żądania zwrotu zasiłku celowego zwrotnego w wysokości 400 zł.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że we wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji skarżący wskazał, iż jego trudna sytuacja materialna nie pozwala na zwrot zasiłku celowego zwrotnego w kwocie 400 zł. Podkreślił, iż wydaje na leki od 100 zł do 150 zł miesięcznie. Nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z M. B., dlatego ponosi koszty zakupu żywności na własny użytek.
Odmawiając wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, iż skarżący nie wykazał, by wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby spowodować powstanie po jego stronie znacznej szkody lub nieodwracalnych skutków. Sytuacja majątkowa W. K. nie stanowi wystarczającej przesłanki dla uwzględnienia jego żądania i zastosowania instytucji procesowej wstrzymania, która ma charakter wyjątkowy. Wprawdzie skarżący wskazał, iż ponosi koszty utrzymania i zakupu lekarstw i innych wydatków na własne potrzeby, jednakże nie oznacza to powstania po jego stronie znaczącej szkody lub niebezpieczeństwa poniesienia straty na życiu i zdrowiu w przypadku wykonania decyzji ostatecznej. Przede wszystkim dochodzone od skarżącego świadczenie w wysokości 400 zł ma charakter pieniężny, jest rozłożone na comiesięczne raty w wysokości 30 zł. Podlega zwrotowi w sytuacji wydania korzystnego dla niego rozstrzygnięcia, co będzie prowadzić do bezpośredniego przywrócenia stanu poprzedniego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł W. K., domagając się jego zmiany poprzez uwzględnienie wniosku w całości, zarzucając niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych koniecznych dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.
W uzasadnieniu W. K. wskazał, że nie prowadzi wspólnego gospodarstwa z M. B., utrzymuje się sam, a sytuacja materialna nie pozwala mu na wykupienie wszystkich przepisanych leków. M. B. jest osobą chorą i również ponosi wysokie wydatki na leczenie. Ma również wysokie zobowiązania z tytułu zaciągniętych kredytów, a suma rat przekracza jej miesięczne dochody.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika z treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd może zatem wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, czyli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.