Dnia 11 października 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 11 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt IV SA/Gl 692/17 o odmowie wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi T. M. w przedmiocie wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt IV SA/Gl 1128/16 postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 3 lipca
2018 r., po rozpoznaniu wniosku skarżącego T. M., odmówił wyłączenia od rozpoznania sprawy sędziego NSA Szczepana Praxa.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że w rozpoznawanej sprawie postanowieniem z dnia 8 lutego 2018 r. odrzucono zażalenie wniesione przez skarżącego na postanowienie z dnia 22 grudnia 2017 r. z powodu jego niedopuszczalności. Sędzią sprawozdawcą rozpoznającym zażalenie był sędzia NSA Szczepan Prax.
W trakcie przeprowadzonej w dniu 28 czerwca 2018 r. rozprawy T. M. wniósł o wyłączenie sędziego NSA Szczepana Praxa, albowiem sędzia ten orzekał w rozpoznawanej sprawie w kwestii przyznania skarżącemu prawa pomocy.
W oświadczeniu z dnia 28 czerwca 2018 r. sędzia NSA Szczepan Prax stwierdził, że brak jest podstaw do wyłączenia go od rozpatrywania sprawy na mocy art. 18 i art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako p.p.s.a.).
Odmawiając wyłączenia sędziego, Sąd podniósł, że we wniosku skarżący nie wskazał żadnej okoliczności, która - jak tego wymaga art. 19 p.p.s.a. - mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w tej sprawie.
Zdaniem Sądu, fakt, że w rozpoznawanej sprawie sędzia NSA Szczepan Prax rozpoznawał zażalenie skarżącego na postanowienie wydane w sprawie przyznania skarżącemu prawa pomocy nie stanowiło podstawy wyłączenia sędziego. Nie zachodziły również przyczyny opisane w art. 18 p. p. s. a. powodujące wyłączenie sędziego z mocy ustawy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł T. M., powtarzając argumentację zawartą we wniosku o wyłączenie sędziego. Wskazał ponadto na przesłankę wyłączenia z art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne.
Wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy (art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej jako p.p.s.a.), bądź też na wniosek strony lub żądanie sędziego (art. 19 p.p.s.a.).
W pierwszym ze wskazanych przypadków przyczyny wyłączenia sędziego zostały enumeratywnie wymienione, a zatem tworzą one katalog zamknięty, co wyłącza możliwość stosowania wykładni rozszerzającej. Natomiast na wniosek strony (bądź na żądanie sędziego) sąd wyłącza sędziego jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. Zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Przy czym stosownie do treści art. 20 powołanej ustawy, to strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać oraz uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Postanowienie w przedmiocie wyłączenia sędziego, zgodnie z treścią art. 22 § 2 p.p.s.a., poprzedza złożenie wyjaśnień przez tego sędziego, którego wniosek dotyczy.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w rozpoznawanej sprawie Sąd