Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt II SAB/Bk 6/05 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi K. M. na bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 22 października 2004 r. o przyznanie świadczeń pomocy społecznej zgodnie z art. 36 ustawy o pomocy społecznej postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 27 września 2007 r. odrzucił zażalenie K. M. na postanowienie tego Sądu z dnia 23 sierpnia 2007 r. w przedmiocie odrzucenia zażalenia. W uzasadnieniu wskazał, że zarządzeniem z dnia 5 września 2007 r., doręczonym dnia 12 września 2007 r., zobowiązano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego zażalenia poprzez nadesłanie jego 1 odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia tego środka zaskarżenia. Skarżący nie zastosował się do wezwania w wyznaczonym terminie, tj. do 19 września 2007 r. W tej sytuacji Sąd odrzucił zażalenie na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.).
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył K. M., powołując się na uzasadnienia wcześniej składanych zażaleń, w których wskazywał, iż nie posiada kopii zażalenia i wnosi o wykonanie takiej kopii w ramach prac kancelaryjnych. Podkreślał także, że stronie przeciwnej nie przysługuje prawo zaskarżenia postanowienia dotyczącego prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 170 ustawy P.p.s.a., orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. W niniejszej sprawie sądowoadministracyjnej kwestia prawidłowości odrzucenia zażalenia K. M., z uwagi na nieprzedłożenie przez skarżącego odpisu tego zażalenia, była już rozpatrywana przez Naczelny Sąd Administracyjny. W postanowieniu z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. akt I OZ 465/07, Sąd ten stwierdził, że skarżący, wezwany do nadesłania odpisu wniesionego zażalenia pod rygorem jego odrzucenia, nie wykonał tego zobowiązania, mimo iż miał świadomość konieczności dysponowania odpisami wnoszonych pism procesowych. W tej sytuacji odrzucenie zażalenia było prawidłowe. Powyższe postanowienie, prawomocne od chwili wydania, wiąże inne składy orzekające w niniejszej sprawie. Z tego względu również zażalenie na postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 23 sierpnia 2007 r., którego odpisu skarżący nie przedłożył mimo wezwania, podlegało odrzuceniu.
W tej sytuacji postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 27 września 2007 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 23 sierpnia 2007 r. należy uznać za prawidłowe, zaś zażalenie K. M. oddalić na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a.