M.M. zwrócił się bowiem w dniu 12 lutego 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 8 stycznia 2010 r. Decyzja ta doręczona była stronie w dniu 13 stycznia 2010 r., zatem środek zaskarżenia wniesiono z zachowaniem ustawowego terminu. Niedopuszczalnym był więc wniosek, którym strona domagała się przywrócenia tego terminu, a jego odrzucenie było zgodne z prawem.
Jednocześnie zauważyć trzeba, iż pełnomocnik skarżącego w piśmie z dnia 12 lipca 2010 r. wyraźnie wskazała, iż pismo M.M. z dnia 14 czerwca 2010 r. jest wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi na wskazaną powyżej decyzję Kolegium z dnia 8 stycznia 2010 r. Sąd jest związany stanowiskiem strony oraz treścią jej żądania i nie może interpretować składanych w postępowaniu pism wbrew wyraźnie wyrażonej w tych pismach woli. Dlatego też nie można w żaden sposób zgodzić się z zarzutami zawartymi w zażaleniu, iż Sąd winien był zinterpretować pismo skarżącego mając na uwadze jego chęć pozostania w obecnym Domu Opieki Społecznej. Skoro bowiem pełnomocnik strony w sposób nie pozostawiający wątpliwości wskazał, że pismo z dnia 14 czerwca 2010 r. jest wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, to Wojewódzki Sąd Administracyjny nie mógł dokonać innej oceny tego pisma.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.