Dnia 30 października 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 30 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. S. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 345/11 o pozostawieniu wniosku o przywrócenie terminu bez rozpoznania w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w . z dnia [...] stycznia 2011 r., Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym zarządzeniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie pozostawił bez rozpoznania wniosek R. S. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia R. S. na postanowienie tegoż Sądu z dnia 24 października 2013 r. odrzucające wniosek z o przywrócenie terminu do wniesienia zażaleń z dnia 30 lipca 2012 r. na postanowienia z dnia 3 lipca 2012 r. oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia z dnia 4 lutego 2013 r. na postanowienie z dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd wskazał, że w dniu 15 listopada 2013 r. R. S. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 24 października 2013 r., które zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 31 października 2013 r.
Zarządzeniem z dnia 9 grudnia 2013 r. (doręczonym w dniu 27 grudnia 2013 r.) Sąd zobowiązał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku, przez uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy skarżącego w uchybieniu terminu oraz podanie kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Sąd, powołując się na treść art. 46 § 1, art. 49 § 1 i 2, art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wskazał, że pełnomocnik nie usunął braków formalnych wniosku, natomiast poinformował Sąd, że nie ma kontaktu ze skarżącym i nie może uzyskać informacji w tej sprawie.
Zażalenie na zarządzenie z dnia 17 stycznia 2014 r. o pozostawieniu wniosku o przywrócenie terminu bez rozpoznania wniósł R. S..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W przedmiotowej sprawie Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że zaistniały w niniejszej sprawie przesłanki do pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia R. S. na postanowienie z dnia 24 października 2013 r. Jak wynika bowiem z treści przedmiotowego wniosku o przywrócenie terminu, skarżący poza zawnioskowaniem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienia z dnia 24 października 2013 r., wskazał, że integralną częścią wniosku są jego wszystkie pisma procesowe w szczególności w kwestii wniosków o przywrócenie terminu. Z treści zaś wcześniejszych pism skarżącego wynika, że pomyłkowo wnosił zażalenia na postanowienia Sądu z dnia 3 lipca 2012 r., jak również wskazywał na problem doręczania pism procesowych jego pełnomocnikowi, co z kolei, w wyniku przekazywania skarżącemu tych pism przez pełnomocnika, uniemożliwiało skarżącemu wniesienie środków zaskarżenia w terminie. Ponieważ w kolejnym piśmie złożonym po wniesieniu przedmiotowego wniosku skarżący wskazywał na problemy w komunikacji ze swoim pełnomocnikiem, Sąd I instancji poinformował skarżącego, że trudności tego rodzaju nie mogą zmienić trybu doręczeń określonego w ustawie; natomiast skarżący może zrezygnować z pomocy pełnomocnika. W tych warunkach Sąd, działając zgodnie z art. 49 § 1 p.p.s.a., niewadliwie zobowiązał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych przedmiotowego wniosku o przywrócenie terminu. Wezwanie to nastąpiło zgodnie z treścią art. 46 § 1 p.p.s.a., ponieważ pismo w postępowaniu sądowym powinno zawierać określoną formę (elementy). Zgodnie zaś z art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu winien zawierać uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu oraz podanie kiedy ustała przyczyna uchybienia. Nie jest bowiem rzeczą sądu administracyjnego domyślanie się intencji strony wnioskującej, nawet jeśli wskazuje ona na treść innych pism w sprawie. Przepisy prawa w tym zakresie nie pozostawiają żadnej dowolności co do zachowania właściwej formy pisma w postępowaniu sądowoadministracyjnym.