Zażalenie na postanowienie WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi na decyzję SKO w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zasiłku celowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 października 2007 r. sygn. akt IV SA/Wr 140/07 oddalające wniosek o zwrot kosztów podróży w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zasiłku celowego p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę wniosku o zwrot kosztów podróży do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 3 października 2007 r. sygn. akt IV SA/Wr 140/07 oddalił wniosek J. G. o zwrot kosztów podróży w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie odmowy udzielenia zasiłku celowego.

W ocenie Sądu I instancji mimo, że wniosek o zwrot kosztów podróży został złożony przed upływem terminu określonego w art. 210 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej P.p.s.a.) i jednocześnie zachodzi sytuacja, o której mowa w art. 200 P.p.s.a., gdyż Sąd uwzględnił skargę i stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, skarżącemu nie przysługuje zwrot kosztów podróży z uwagi na to, że jego stawiennictwo na rozprawę nie było obowiązkowe, co potwierdza zawiadomienie Sądu o rozprawie z dnia 23 kwietnia 2007 r. doręczone skarżącemu w dniu 27 kwietnia 2007 r. (art. 205 § 1 P.p.s.a. w związku z art. 3 i 13 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, Dz.U. nr 49, poz. 445 ze zm.). Stąd stronie prowadzącej postępowanie osobiście lub reprezentowanej przez nieprofesjonalnego pełnomocnika przysługuje zwrot kosztów podróży, wyłącznie jeżeli stawiennictwo w sądzie wynika z wezwania sądu, na co wskazują wymienione przepisy dekretu.

J. G. - pismem z dnia 25 października 2007 r. - złożył zażalenie (skargę) na "błędną decyzję SKO w L." oraz zgłosił "sprzeciw" na błędne postanowienie Sądu z dnia 11 października 2007 r. W uzasadnieniu pisma strona podniosła argumenty dotyczące wyłącznie postanowienia Organu, po czym wniosła o uchylenie zarówno tegoż postanowienia, jak i orzeczenia Sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie ma usprawiedliwioną podstawę.

Wprawdzie, skarżący nie wskazał precyzyjnie - jak tego wymaga art. 194 § 3 P.p.s.a. - na czym ewentualne naruszenie przepisów przez Sąd I instancji miałoby polegać, jednak zważywszy, że postępowaniu zażaleniowym Naczelny Sąd Administracyjny, nie jest związany zarzutami strony, zażalenie podlega rozpoznaniu.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że wszelkie zasady dotyczące zwrotu kosztów postępowania przed sądami administracyjnymi zostały uregulowane w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zgodnie z art. 200 tej ustawy, w razie uwzględnienia skargi przez sąd I instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na podstawie zaś art. 205 § 1 P.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie.

Zatem, ani z treści art. 200 P.p.s.a wskazującego, że warunkiem zasądzenia stronie kosztów od organu, jest uwzględnienie skargi, ani z treści art. 205 § 1 P.p.s.a. zawierającego katalog niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę, nie można wywieść, aby warunkiem zwrotu kosztów dojazdu do sądu, było wynikające z wezwania obowiązkowe stawiennictwo strony w sądzie. Takiego wymogu nie przewiduje również art. 210 P.p.s.a. zakreślający termin do wniesienia wniosku o zwrot kosztów.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze