Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia [...] w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2008 r. sygn. akt II SO/Wa 29/08 w przedmiocie odrzucenia wniosku w sprawie z wniosku Stowarzyszenia [...] w K. w przedmiocie wymierzenia Prokuratorowi Rejonowemu Warszawa - Śródmieście grzywny za nieprzekazanie skargi w sprawie o sygn. II SAB/Wa 209/06 wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 12 listopada 2008 r. odrzucił wniosek Stowarzyszenia [...] w K. o wymierzenie Prokuratorowi Rejonowemu Warszawa Śródmieścia grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że na podstawie art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5 w związku z art. 64 § 3 cytowanej ustawy sąd odrzuca wniosek jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie. W myśl zaś § 2 tego przepisu w związku z art. 64 § 3 z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron albo zdolności procesowej skarżącego i niedziałania przedstawiciela ustawowego lub braku w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej skarżącym, uniemożliwiającego jego działanie, sąd odrzuci wniosek dopiero wówczas, gdy brak nie zostanie uzupełniony. Zastrzeżenie w tym zakresie czyni jednak art. 31 cytowanej ustawy, tj. jeżeli braki w zakresie zdolności sądowej lub procesowej albo w składzie właściwych organów dają się uzupełnić, sąd wyznaczy odpowiedni termin. Z powyższego wynika, iż sąd jest obowiązany wezwać stronę do uzupełnia braków, tylko wtedy, gdy te dają się uzupełnić. W orzecznictwie podaje się, iż sytuacja taka ma miejsce wtedy gdy nabycie zdolności sądowej strony związane jest z dokonaniem określonej czynności, a samo dokonanie tej czynności jest uzależnione od aktywności samego podmiotu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, doszedł do wniosku, iż Stowarzyszenie [...] nie jest w stanie we własnym zakresie powołać organów zdolnych do jego reprezentacji. Z przepisu art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 roku - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 roku, Nr 79, poz. 855), wynika bowiem, że jeżeli stowarzyszenie nie posiada zarządu zdolnego do działań prawnych, sąd, na wniosek organu nadzorującego lub z własnej inicjatywy, ustanawia dla niego kuratora. Oznacza to, iż usunięcie braku w tym zakresie nie zależy od inicjatywy skarżącego, a od woli podmiotów wymienionych w cytowanym przepisie prawa. Stąd też należało uznać, że braki w zdolności sądowej strony skarżącej nie dają się uzupełnić, co czyni zbędnym jej wzywanie o uzupełnienie tych braków w trybie art. 31 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Odnosząc się zaś do nadesłanego do Sądu przez P. B. pełnomocnictwa udzielonego mu przez członków Zarządu Stowarzyszenia [...] z dnia 28 czerwca 2001 r. upoważniającego Przewodniczącego stowarzyszenia P. B. do jednoosobowego występowania i dokonywania czynności prawnych w imieniu Klubu, należy stwierdzić, iż nie jest ono wystarczające w niniejszej sprawie. Wskazać bowiem należy, iż w dniu 22 grudnia 2006 r., tj. w dniu nadania do Sądu wniosku o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi w sprawie o sygn. II SAB/Wa 209/06 wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy, P. B. nie był już Przewodniczącym stowarzyszenia, stąd też nie mógł reprezentować strony skarżącej, na podstawie pełnomocnictwa z dnia 28 czerwca 2001 r.