Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. Ć. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 531/07 o odrzuceniu skargi kasacyjnej P. Ć. w sprawie ze skargi S. W. i P. Ć. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną P. Ć., wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 17 lipca 2007 r. oddalającego skargę S. W. i P. Ć. na decyzję Ministra Budownictwa. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, iż z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia tego wyroku wystąpiła jedynie S. W., zaś skarga kasacyjna wniesiona była przez adwokata w imieniu obojga skarżących. Zdaniem Sądu wniesienie tego środka zaskarżenia przez P. Ć. było niedopuszczalne, nie został bowiem spełniony jeden z wymogów skargi kasacyjnej, określony w art. 177 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż skarga taka wnoszona jest do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Sąd stwierdził, iż brak wniosku skarżącego o sporządzenie uzasadnienia wyroku czyni jego skargę kasacyjną niedopuszczalną.
Zażalenie na to postanowienie wniósł P. Ć., reprezentowany przez adwokata J. W., zarzucając naruszenie art. 178 w zw. z art. 177 § 1 i art. 144 § 1 powołanej ustawy i domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu pełnomocnik skarżącego podkreślił, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie połączył sprawy toczące się ze skarg obydwojga skarżących i orzekł w nich jednym wyrokiem. Zdaniem adwokata działającego w sprawie przepisy nie wymagają aby w prowadzonym wspólnie postępowaniu każdy z jego uczestników zobowiązany był do składania osobnego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku lub też podpisania się pod wspólnym wnioskiem. Ponadto zdaniem pełnomocnika zarówno art. 32 jak i art. 33 wskazanej ustawy, które określają kto jest stroną w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie zakreślają żadnego terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowi, iż skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Jak zauważył to Sąd I instancji, wniesienie skargi kasacyjnej musi być poprzedzone wystąpieniem przez stronę wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, o jakim mowa w art. 141 § 2 przywołanej ustawy. Obowiązek wystąpienia z takim wnioskiem mają wszystkie strony postępowania, które chcą wystąpić ze środkiem zaskarżenia, przy czym nie ma tu znaczenia czy zwrócą się one wspólnym wnioskiem, czy też wystąpią z odrębnymi pismami w tym przedmiocie. Także ewentualne połączenie spraw do wspólnego rozpoznania i orzekana w trybie art. 111 § 1 lub § 2 tej ustawy nie zwalnia stron od obowiązku zwrócenia się z wnioskiem o jakim mowa powyżej. Nie można zatem uznać za słuszne stwierdzenia pełnomocnika S. W. i P. Ć., którego zdaniem wniosek złożony przez jednego z uczestników postępowania uprawnia także drugiego z nich do wystąpienia ze skargą kasacyjną. Skarga taka mogłaby być wniesiona w imieniu obojga skarżących jedynie w takim przypadku gdyby obojgu z nich doręczono odpis zaskarżonego wyroku wraz z uzasadnieniem sporządzonym na ich wniosek, o którym mowa w art. 141 § 2 wskazanej ustawy. Z wnioskiem takim wystąpiła jedynie S. W., zaś skarga kasacyjna sporządzona została w imieniu obojga skarżących. W takim przypadku jak w tej sprawie zaniechanie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku przez P. Ć. spowodowało, iż w odniesieniu do tej strony postępowania nie mógł rozpocząć biegu termin określony w art. 177 § 1 powołanej ustawy. Już ta okoliczność przesądza o niedopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej. Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił o odrzuceniu skargi kasacyjnej P. Ć. jako niedopuszczalnej, zaś wydane w tym zakresie orzeczenie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.