Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 614/07 oddalające wniosek A. S. o wyłączenie sędziego [...], sędziego [...] oraz asesor [...] w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie konkursu na stanowisko dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Infrastruktury postanawia oddalić zażalenie NSA/post.1 - postanowienie ,,ogólne"
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 października 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 614/07 oddalił wniosek A. S. o wyłączenie sędziego [...], sędziego [...] oraz asesor [...] w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie konkursu na stanowisko dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Infrastruktury. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że poza wypadkami wyłączenia z urzędu wyłączenie sędziego następuje wówczas, jeśli między sędzią a jedną ze stron zachodzi stosunek osobisty takiego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego - art. 18 i 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki nie zaistniały. Zdaniem Sądu skarżący w istocie podważa obiektywizm, kompetencje sędziów oraz zarzuca im niechęć do wyjaśnienia sprawy. Nie podał on natomiast takich okoliczności, które wskazywałyby na istnienie pomiędzy nim a wskazanymi we wniosku o wyłączenie sędziami stosunek osobisty tego rodzaju, który mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Potwierdzają to także oświadczenia sędziów, których wyłączenia domagał się skarżący.
W zażaleniu na to postanowienie A. S. wniósł o jego uchylenie, podnosząc, iż Sąd uchylający się od wyjaśnienia okoliczności faktycznych narusza jego prawo do rzetelnego rozpoznania sprawy. Zdaniem skarżącego sądy administracyjne orzekające w sprawach z jego skarg na rozstrzygnięcia w konkursach na wyższe stanowiska w administracji rządowej nie są bezstronne, działają bowiem na korzyść osób reprezentujących stronę przeciwną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Sędzia jest wyłączony od udziału w sprawie z mocy samej ustawy w przypadkach określonych w art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Zgodnie zaś z art. 19 p.p.s.a., który został zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 22 września 2006 r. (Dz.U.06.208.1536) zmieniającej niniejszą ustawę z dniem 6 grudnia 2006 r., niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. W myśl art. 24 p.p.s.a. powyższy przepis stosuje się odpowiednio do wyłączenia m. in. asesora sądowego. Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione warunki wyłączenia sędziego z urzędu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący nie wykazał także, iż zachodzi wskazana w art. 19 p.p.s.a. przesłanka wyłączenia sędziego. We wniosku o wyłączenie sędziego nie podał on bowiem żadnej okoliczności, która mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności wymienionych w przedmiotowym wniosku: sędziego [...], sędziego [...] oraz asesor [...].
Wskazać należy także, iż wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, względnie asesora którego wniosek dotyczy, Jak wynika natomiast z wyjaśnień zawartych w oświadczeniach z dnia 15 i 16 października 2007 r. (k. 70-72 akt sądowych) złożonych przez asesora oraz sędziów, o których wyłączenie wnosi skarżący, między nimi a skarżącym nie zachodzi żaden stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości dla ich bezstronności. Skarżący nie wskazał, ani też nie udowodnił żadnych okoliczności uzasadniających wniosek, co czyni jego zarzuty w tej kwestii nietrafnymi.
Wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.