Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 2168/12 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. B. na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 2168/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił J. B. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżący we wniosku o przywrócenie terminu podniósł, że skarga, nadana w dniu 15 lutego 2012 r. na adres Premiera, została złożona w terminie, gdyż zaskarżone postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji otrzymał w dniu 16 stycznia 2012 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upłynął zatem w dniu 15 lutego 2012 r. Jednocześnie, zdaniem skarżącego, Premier Rządu RP nie wykonał przesłania art. 231 k.p.a. zgodnie, z którym uznając się za organ niewłaściwy do rozpatrzenia wniesionej do niego skargi obowiązany był w terminie 7 dni przekazać ją właściwemu organowi, równocześnie zawiadamiając o tym skarżącego, czego nie uczynił.
Odmawiając przywrócenia terminu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skarżący nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu. Powoływanie się na złożenie skargi w terminie, błędnie zaadresowanej do Prezesa Rady Ministrów, jest o tyle nietrafne, że treść powoływanego pisma z dnia 11 lutego 2012 r. w żadnym razie nie pozwala zakwalifikować jego jako skargi w rozumieniu art. 50 P.p.s.a. Zdaniem Sądu I instancji stanowi ono w istocie skargę złożoną w trybie art. 227 k.p.a., której przedmiotem było nienależyte wykonywanie obowiązków służbowych przez podległych Ministrowi Administracji i Cyfryzacji urzędników oraz biurokratyczne i przewlekłe załatwianie sprawy.
Innych okoliczności, które spowodować miały uchybienie terminu skarżący nie powołał, a to oznacza, że nie uprawdopodobnił, iż uchybił terminowi do wniesienia skargi bez swojej winy. Tym samym, w ocenie WSA w Warszawie, brak jest usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia złożonego w tym przedmiocie wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł J. B., podnosząc iż we wniosku o przywrócenie wykazał brak winy w uchybieniu terminu. Jednocześnie wnoszący zażalenie powołał się na zły stan swojego zdrowia, który uniemożliwia mu osobiste stawiennictwo na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", sąd może na wniosek strony przywrócić uchybiony termin do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, o ile uchybienie nastąpiło bez winy strony. Ponadto stosownie do art. 87 § 2 P.p.s.a. na stronie spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu. Brak winy polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd przy tym powinien brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.