Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2016 r., sygn. akt I SO/Wa 1154/16 w sprawie z wniosku P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 17 listopada 2016 r., sygn. akt I SO/Wa 1154/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił wniosek P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że P. S. i wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., skargę z dnia 24 kwietnia 2015 r. na bezczynność organu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o uzupełnienie pouczenia w orzeczeniu KOC/1789/Op/14. Skarga ta, jak wynika z akt sądowych sprawy I SAB/Wa 1467/16, wpłynęła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w dniu 25 kwietnia 2015 r. (data prezentaty organu). Od tej daty rozpoczął bieg trzydziestodniowy termin do wykonania przez organ obowiązku określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a. Termin ten upłynął z dniem 25 maja 2015 r. Skarga P. S. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę przekazana została przez organ dopiero w dniu 20 października 2016 r.
W ocenie Sądu I instancji, choć wskazane opóźnienie w przekazaniu skargi nie zasługuje na aprobatę, to jednak w okolicznościach niniejszej sprawy, oprócz samego faktu naruszenia terminu przekazania skargi sądowi, przy rozstrzyganiu o nałożeniu grzywny należy wziąć pod uwagę również przyczyny niewypełnienia przez organ ww. obowiązku. Skarżący zainicjował przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w W. a także przed tut. Sądem kilka tysięcy spraw zmierzających w istocie nie do ochrony jego praw lecz do sparaliżowania pracy organu administracji a to pozostaje w sprzeczności z funkcjami ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. W konsekwencji oceny tego rodzaju działania, Sąd uznał, że szereg skarg i wniosków skarżącego o wymierzenie organowi grzywny, w tym w szczególności niniejszy wniosek, stanowi nadużycie przysługujących mu praw. Skarżący korzysta z uprawnień oraz instrumentów służących realizacji praw procesowych jednak celem w tym przypadku nie jest chęć zrealizowania wartości, którym to prawo ma służyć. Działanie skarżącego nie może zatem zasługiwać na ochronę. Sąd I instancji podkreślił, że to stanowisko znajduje wsparcie w doktrynie oraz orzecznictwie, akceptowane jest także przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu, który wielokrotnie zwracał uwagę na to, że określone działania strony w procesie można uznać za nadużycie prawa do sądu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł P. S. i domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, że nie zgadza się z przyjętą przez Sąd pierwszej instancji wykładnią art. 55 § 1 p.p.s.a. W jego ocenie Sąd pierwszej instancji nie zajmuje się rozpatrywaniem wniosków o wymierzenie grzywny we właściwy merytoryczny sposób - wnioski są bowiem z góry traktowane stronniczo, Sąd bierze pod uwagę tylko i wyłączenie przesłankę składania przez stronę wielu skarg i wniosków.