Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Dziekana W. na postanowienie zawarte w pkt. IV wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 105/14 o kosztach postępowania sądowego w sprawie ze skargi E. D. na bezczynność Dziekana W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie
Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 105/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. D. na bezczynność Dziekana W.w udostępnieniu informacji publicznej, umorzył postępowanie sądowe w zakresie bezczynności organu (pkt I), stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt II); nie wymierzył organowi grzywny (pkt III) oraz zasądził od O. na rzecz skarżącej E. D. kwotę 340 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt IV).
W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Wojewódzki stwierdził, że umorzenie postępowania w zakresie bezczynności Dziekana W. wynikało z faktu, iż usunął on stan swojej bezczynności do dnia rozpoczęcia rozprawy. Orzeczenia zawarte w punktach II i III wyroku wynikały zaś z faktu, że wydanie w niniejszym przypadku przez organ decyzji nie czyniło niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego bezprzedmiotowym.
Odnośnie do punktu IV wyroku Sąd I instancji wskazywał, że o kosztach postępowania, obejmujących zwrot od organu na rzecz skarżącej uiszczonego wpisu od skargi w kwocie 100 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 240 zł, rozstrzygnięto na zasadzie art. 201 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: "P.p.s.a." w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).
W zażaleniu na powyższe postanowienie O. zarzuciła Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie naruszenie przepisów postępowania, które polegało na niewłaściwym zastosowaniu art. 54 § 3 P.p.s.a., skutkującym dalej niewłaściwym zastosowaniem w sprawie przepisu art. 201 § 1 P.p.s.a. Skarżący wskazał, że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy, ponieważ doprowadziło do bezpodstawnego zasądzenia od organu na rzecz skarżącej kwoty kosztów zastępstwa procesowego. Jego zdaniem, gdy sąd administracyjny umarza postępowanie sądowe jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 161 § 1 pkt. 3 P.p.s.a, uznaje się to za inne przyczyny umorzenia, niż wskazane w art. 201 P.p.s.a. a w takiej sytuacji brakuje podstawy do zasądzania zwrotu kosztów na rzecz skarżącego od organu. Powołał się w tym zakresie na postanowienie NSA z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II GSK 2136/14. W oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Ocena zaskarżonego postanowienia zawartego w pkt. IV wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 105/14, wymaga w pierwszym rzędzie zasygnalizowania, że zgodnie art. 149 § 1 i 2 P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Sąd, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.