Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 26/06 oddalające wniosek A. K. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie P. S. i S.A. od orzekania w sprawie jego wniosków z dnia 4 i 5 maja 2009 r. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie B. S., S. M. P. i J. W. od orzekania w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) października 2005 r. nr (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 26/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek A. K. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie P. S. i S. A. od orzekania w sprawie jego wniosków z dnia 4 i 5 maja 2009 r. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie B. S., S. M. P. i J. W. od orzekania w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) października 2005 r. nr (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 19 czerwca 2009 r. A. K. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wyłączenie sędziego P. S. i S. A. od orzekania w sprawie złożonych przez skarżącego trzech wniosków (z dnia 4 maja 2009 r. i dwóch z dnia 5 maja 2009 r.) o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - B. S., S. M. P. i J. W. od orzekania w niniejszej sprawie.
Uzasadniając złożony wniosek skarżący stwierdził, że ww. dwaj sędziowie nie zostali w dniu 27 maja 2009 r. wyłączeni z losowania składu orzekającego do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów E. G., I. D. i A. M. pomimo, że zasiadali już w składzie orzekającym w sprawie.
W dniu 3 lipca 2009 r. oraz w dniu 7 lipca 2009 r. sędziowie WSA S. A. i P. S. złożyli pisemne oświadczenia, że po ich stronie nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyłączające ich od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SA/Wa 26/06 oraz, że nie istnieją inne okoliczności, które mogłyby wywoływać uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności w tej sprawie. Oświadczenia znajdują się w aktach sprawy.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji uznał, iż przyczyna wskazana przez skarżącego w złożonym żądaniu wyłączenia sędziów, tj. okoliczność, że objęci wnioskiem sędziowie orzekali już w sprawie, bez podania okoliczności uprawdopodabniającej tę przyczynę wyłączenia czyni wniosek bezpodstawnym.
Ponadto Sąd pierwszej instancji podkreślił, że skarżący domaga się wyłączenia sędziego P. S. i sędziego S. A. od orzekania w sprawie wniosków o wyłączenie sędziów: B. S. , S. M. P. i J. W. , a do rozpoznania tego wniosku wylosowano w dniu 6 maja 2009 r. jako skład orzekający sędziów: E. G., A. M. i I. D.. W składzie tym nie znaleźli się zatem sędziowie objęci wnioskiem z dnia 19 czerwca 2009 r.
Natomiast okoliczność, że sędzia P. S. i sędzia S. A. orzekali już w sprawie nie stanowi w ocenie Sądu pierwszej instancji samoistnej podstawy do uznania, że po ich stronie mogłyby powstać uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności. Nie wystarczy zatem samo powołanie się na fakt zasiadania w składzie orzekającym, ale należy uprawdopodobnić istnienie takich okoliczności, który mogłyby wzruszyć przymiot bezstronności indywidualnie wobec każdego z dwóch wymienionych z imienia i nazwiska sędziów.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył A. K. wnosząc o jego uchylenie oraz umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. W uzasadnieniu podniósł, iż jego wniosek został złożony w dniu 19 czerwca 2009 r., a sędziowie o których wyłączenie wnioskował, wcześniej na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 2009 r. wydali już orzeczenie, które zostało później zaskarżone. Tak więc przedmiotowy wniosek skarżącego był bezprzedmiotowy w momencie złożenia, o czym skarżący nie wiedział.