Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 26/06 odrzucające zażalenie A. K. z dnia 20 lipca 2009 r. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r. w przedmiocie odmowy przekazania sprawy ze skargi A. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) października 2005 r. nr (...) do rozpoznania innemu wydziałowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 26/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie A. K.z dnia (...) lipca 2009 r. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r. w przedmiocie odmowy przekazania sprawy ze skargi A. K.na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) października 2005 r. nr (...) do rozpoznania innemu wydziałowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w dniu (...) lipca 2009 r. A. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r. w przedmiocie odmowy przekazania sprawy ze skargi A. K.na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) października 2005 r. nr (...) do rozpoznania innemu wydziałowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Postanowienie to zostało wydane po rozpoznaniu wniosku skarżącego z dnia (...) czerwca 2009 r. o przeniesienie sprawy do dalszego prowadzenia w innym wydziale Sądu pierwszej instancji.
Sąd pierwszej instancji podniósł, iż A. K. złożył zażalenie na postanowienie, na które ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje możliwości złożenia tego rodzaju środka odwoławczego, o czym skarżący został pouczony w piśmie przewodnim z dnia 9 lipca 2009 r. (k.355 akt sprawy).
Skoro zatem powyższe postanowienie nie zostało zaliczone przez ustawodawcę do postanowień, na które przysługuje zażalenie, to w konsekwencji w ocenie Sądu pierwszej instancji jest ono niedopuszczalne i podlega odrzuceniu.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył A. K. wnosząc o jego uchylenie oraz o uchylenie na podstawie art. 135 P.p.s.a. zaskarżonego postanowienia z dnia 8 lipca 2009 r., bądź przekazania sprawy Prezesowi NSA "w celu wdrożenia procedury z art. 172 P.p.s.a. o wyeliminowanie z obiegu prawnego wadliwych orzeczeń".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przyjętą w postępowaniu sądowoadministracyjnym regułą, wyrażoną w art. 194 § 1 P.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w wypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 P.p.s.a.
Zażalenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, kiedy ustawa wyraźnie stanowi o możliwości jego wniesienia. Jeśli ustawa przewiduje wydanie postanowienia czy zarządzenia i jednocześnie nie stanowi, że na takie postanowienie lub zarządzenie przysługuje zażalenie, to wniesienie tego środka odwoławczego jest niedopuszczalne (tak m. in. H. Knysiak-Molczyk w: T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 581).
Przepis art. 194 P.p.s.a. nie przewiduje możliwości złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie odmowy przekazania sprawy do rozpoznania innemu wydziałowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Skoro w katalogu postanowień wymienionych w art. 194 § 1 P.p.s.a. nie ma postanowienia, którego przedmiotem jest odmowa przekazania sprawy do rozpoznania innemu wydziałowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a jednocześnie prawa do zaskarżenia takiego rozstrzygnięcia nie przewidział ustawodawca również w przepisach szczególnych, to uznać należy, że takie postanowienie jest niezaskarżalne w drodze zażalenia.
Mając na względzie powyższe rozważania należy stwierdzić, że postanowienie z dnia 12 sierpnia 2009 r. nie podlegało zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem prawidłowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie na to postanowienie jako niedopuszczalne.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. postanowił, jak w sentencji.