Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 1104/17 o odrzuceniu skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych postanawia: oddalić zażalenie. 2
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę M. K. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T.
W jego uzasadnieniu wskazał, że zarządzeniem z dnia 9 października 2017 r. skarżąca - zastępowana przez pełnomocnika W. K. - została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa lub jego uwierzytelnionego odpisu do działania w imieniu skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi, stosownie do treści art. 35 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej "P.p.s.a.". Do usunięcia ww. braku wyznaczony został siedmiodniowy termin, liczony od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało przesłane na wskazany w skardze adres i odebrane w dniu 20 października 2017 r. przez W. K. Pismem z dnia 27 października 2017 r. pełnomocnik skarżącej poinformowała Sąd Wojewódzki, iż otrzymała odpis odpowiedzi na skargę z innej sprawy, która nie dotyczy M. K. i tym samym wnosi o nadesłanie jej prawidłowego odpisu. Do pisma nie zostało załączone pełnomocnictwo. Z uwagi więc na nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie opisanego powyżej braku formalnego skargi Sąd I instancji orzekł, iż podlega ona odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Odnosząc się do zarzutu błędnego doręczenia odpowiedzi na skargę, wskazał iż za pismem z dnia 10 października 2017 r., sygn. II SA/Rz 1104/17, przesłał stronie skarżącej odpis datowanej na dzień 26 września 2017 r. odpowiedzi organu na skargę M. K. z dnia 8 września 2017 r. dotyczącą decyzji SKO w T. z [...] lipca 2017 r., nr [...]. Nie może zatem odnieść zamierzonego skutku wniosek W. K. o nadesłanie odpowiedzi na skargę, skoro taka została już stronie przesłana. Podkreślono, iż skarga M. K. z dnia 8 września 2017 r. na decyzję SKO w T. z dnia [...] lipca 2017 r. została zarejestrowana i jest prowadzona pod sygn. II SA/Rz 1104/17. Organ udzielił odpowiedzi na skargę pismem nr [...] datowanym na dzień 26 września 2017 r. Jednakże skardze tej nie można nadać dalszego biegu, bowiem obarczona jest ona brakiem formalnym w postaci braku dokumentu pełnomocnictwa.
Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie, wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, wniosła M. K., reprezentowana przez W. K.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 37 § 1 P.p.s.a., pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy, a także doradca podatkowy mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazujących ich umocowanie. Sąd może w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony.
Z art. 46 § 3 P.p.s.a. wynika, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym złożenie pełnomocnictwa lub jego uwierzytelnionego odpisu jest obligatoryjne, niezależnie od istnienia i zakresu pełnomocnictwa dołączonego do akt administracyjnych. Należy bowiem wskazać, że przepis art. 46 § 3 P.p.s.a., po jego nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658), która weszła w życie z dniem 15 sierpnia 2015 r., stanowi iż do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Z treści powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że pełnomocnik już przy dokonaniu pierwszej czynności procesowej w imieniu strony, organu lub przedstawiciela ustawowego ma obowiązek dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis. Niedokonanie obligatoryjnej czynności, jaką jest złożenie stosownego pełnomocnictwa przy składaniu skargi, gdy pełnomocnik został skutecznie wezwany do uzupełnienia braków formalnych, stanowi podstawę do odrzucenia skargi na mocy art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., co też prawidłowo skonstatował Sąd pierwszej instancji. W aktualnie rozpoznawanej sprawie nie ma znaczenia, czy skarżąca otrzymała odpis właściwej odpowiedzi na skargę, czy też nie, bowiem pierwszorzędne znaczenie dla możliwości merytorycznego rozpoznania skargi wniesionej przez M. K. w sprawie II SA/Rz 1104/17 było nadesłanie dokumentu pełnomocnictwa, zgodnie z wezwaniem z dnia 10 października 2017 r. Nie ulega wątpliwości, iż skarżąca tego wezwania nie wykonała, a zatem wniesiona skarga musiała zostać odrzucona, bez badania jej pod względem merytorycznym.
Co zaś się tyczy zawartego w zażaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, to nie podlega on rozpoznaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, na zasadzie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
-----------------------
2