Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 26 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 września 2009 r., sygn. akt IV SA/Po 9/09 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 5 maja 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 9/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę kasacyjną K. K. od wyroku z dnia 26 marca 2009 r. oddalającego jego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego
W dniu 29 lipca 2009 r. skarżący złożył pismo zatytułowane "wniosek o zgodę na złożenie zażalenia na postanowienie", z którego wynikało, iż jego intencją jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 5 maja 2009 r.
Wobec powyższego, zarządzeniem z dnia 18 sierpnia 2009 r. Sąd wezwał K. K. do dopełnienia czynności, której dotyczył wniosek o przywrócenie terminu z dnia 29 lipca 2009 r. (wniesienie zażalenia) w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia wniosku na podstawie art. 88 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jednocześnie wezwano skarżącego do wyjaśnienia i udokumentowania okoliczności stanowiących przyczyny uchybienia terminu.
Dnia 1 września 2009 r. K. K. złożył pismo, w którym opisał jedynie okoliczności związane z odbiorem przesyłek sądowych. Nie wniósł natomiast zażalenia na postanowienie z dnia 5 maja 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w uzasadnieniu postanowienia wskazał, iż wniosek o przywrócenie terminu jest niedopuszczalny, bowiem skarżący wraz z wnioskiem nie złożył samego zażalenia. Wniosek o przywrócenie terminu jest immanentnie związany z czynnością, dla jakiej termin był określony. Z tej przyczyny, wniosek abstrakcyjny (nie towarzyszący czynności nie dokonanej w terminie) nie może być, w ocenie Sądu I instancji, rozpoznany i podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K. K., podnosząc że uchybienie terminu nastąpiło w związku z pobytem w szpitalu i zmianą w tym okresie adresu do korespondencji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona uchybiła terminowi, jego przywrócenie możliwe jest jedynie wówczas, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Stosownie do art. 87 powołanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto pogląd, że w sytuacji, gdy strona składając wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej, czynności tej nie wykonała, Sąd, stosownie do art. 49 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest obowiązany do wezwania jej do uzupełnienia tego braku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wniosek o przywrócenie terminu jest bowiem pismem procesowym w rozumieniu art. 45 powołanej ustawy. Zatem w przypadku, gdy strona wnosi o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia i nie dołączy do wniosku tego zażalenia, brak taki jest brakiem formalnym i podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji wezwał skarżącego do uzupełnienia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia poprzez złożenie tego zażalenia, jednakże błędnie wskazał rygor nieuzupełnienia tego braku, tj. odrzucenie wniosku, podczas gdy, jak wykazano to wyżej, w sytuacji nieuzupełnienia takiego braku, wniosek ten winien być pozostawiony bez rozpoznania. W konsekwencji Sąd wobec nieuzupełnienia przez skarżącego braku formalnego wniosku o przywrócenie terminu w dniu 15 września 2009 r. wydał postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu, a nie zarządzenie o pozostawieniu bez rozpoznania. Błąd ten nie miał jednak wpływu na sytuację procesową strony, nie skutkował w żaden sposób uszczupleniem jej praw procesowych, bowiem zarówno na takie postanowienie, jak i zarządzenie przysługuje prawo wniesienia zażalenia. Sytuacja strony zatem mimo błędnego działania Sądu nie uległa pogorszeniu. Wobec powyższego żądanie uchylenia zaskarżonego orzeczenia jest bezzasadne.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.