Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 279/16 odmawiające przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] stycznia 2016 roku nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania rozgraniczeniowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 8 lutego 2016 roku sygn. akt II SA/Rz 279/16 na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) odmówił K. P. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od złożonej przez nią skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] stycznia 2016 roku nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania rozgraniczeniowego. W uzasadnieniu podano, że K. P. swoją prośbę o przywrócenie terminu do uiszczenia przedmiotowego wpisu umotywowała tym, że przez pomyłkę dwukrotnie uiściła opłatę do sprawy o sygn. akt II SA/Rz 280/16; wpłacając po raz drugi kwotę 200 zł, miała zaś na uwadze nie sprawę o sygn. akt II SA/Rz 280/16, lecz niniejszą sprawę, tj. II SA/Rz 279/16. Sąd I instancji uznał, że wnioskodawczyni nie dochowała reguł należytej staranności i nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Sąd zwrócił uwagę na to, że skarżąca dokonała wspomnianej kolejnej wpłaty wpisu (tej mylnie oznaczonej) w dniu 1 lipca 2016 roku (k. 44 akt sądowych o sygn. II SA/Rz 280/16), a więc z uchybieniem siedmiodniowego terminu, który w przedmiotowej sprawie upłynął w dniu 10 czerwca 2016 roku. Ponadto Sąd zaznaczył, że już z treści postanowienia z dnia 2 sierpnia 2016 roku sygn. akt II SA/Rz 279/16 odrzucającego jej skargę (które doręczono jej w dniu 5 sierpnia 2016 roku) wnioskodawczyni dowiedziała się o tym, że w przedmiotowej sprawie nie został uiszczony wpis. Wtedy więc w ocenie Sądu I instancji, dochowując należytej staranności w prowadzeniu spraw, skarżąca powinna złożyć wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu, bądź zwrócić się do Sądu (osobiście lub telefonicznie) o wyjaśnienie sytuacji. Tymczasem skarżąca wystąpiła z takim wnioskiem dopiero w dniu 16 grudnia 2016 roku. Zdaniem Sądu I instancji strona skarżąca była w stanie dokonać w terminie czynności, jaką było uiszczenie wpisu sądowego w zakreślonym terminie.
Zażalenie na to postanowienie złożyła K. P., reprezentowana przez pełnomocnika - T. P., wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. W uzasadnieniu pełnomocnik żalącej wskazał, że nie wiedział, czy powinien wpłacić jeden wpis w wysokości 200 zł, czy, skoro K. P. jest stroną skarżącą w trzech sprawach, powinien wpłacić trzy wpisy w wysokości 200 zł każdy. Podał, że informację na ten temat uzyskał telefonicznie, po czym wpłacił wszystkie trzy wymagane wpisy. Dodał, że jest osobą starszą, spracowaną, chorą i niesprawną fizycznie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.). Podkreślenia wymaga, że instytucja przywrócenia terminu jest stosowana jedynie w sytuacjach wyjątkowych, tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Zatem oceniając okoliczności mające uprawdopodobnić brak winy w naruszeniu terminu sąd powinien brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Warto w tym miejscu zwrócić również uwagę na to, że w orzecznictwie i doktrynie powszechnie przyjęte jest, że zakres pojęcia winy w uchybieniu terminu obejmuje również winę osób trzecich upoważnionych przez uczestnika postępowania (stronę) do dokonania czynności (M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda - op. cit., s. 445).