skargę Zdzisława M. na nieprzyznanie przez Fundację pomocy finansowej.
Tezy

Fundacja nie jest organizacją społeczną i nie jest możliwe zlecenie jej załatwiania spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę Zdzisława M. na nieprzyznanie przez Fundację pomocy finansowej.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi skierowanej przez Zdzisława M. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, nazwanej "pozwem", jest nieprzyznanie mu przez Fundację "Polsko-Niemieckie Pojednanie" odszkodowania za przymusową deportację do Niemiec.

Z pisma Fundacji z dnia 17 grudnia 1992 r. oraz jej statutu wynika, iż powstała ona na podstawie polsko-niemieckiego porozumienia w celu udzielania pomocy finansowej szczególnie poszkodowanym ofiarom prześladowań nazistowskich, których następstwem jest utrata zdrowia lub trudna sytuacja materialna.

Przyznanie odszkodowania następuje w trybie określonym w statucie i regulaminie Fundacji przez Komisję Weryfikacyjną, od której rozstrzygnięcia przysługuje odwołanie do Odwoławczej Komisji Weryfikacyjnej. Rozstrzygnięcie tej ostatniej Komisji jest ostateczne.

Powyższe rozwiązania jednak nie czynią uzasadnionym przekonania skarżącego, że na niezałatwienie przez Fundację jego wniosku o odszkodowanie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W związku z tym należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 216 Kpa skargę do sądu administracyjnego można wnieść również wtedy, gdy w ustalonym w przepisie prawa terminie organ administracji państwowej nie wydał decyzji w postępowaniu w pierwszej instancji lub w postępowaniu odwoławczym w sprawach, o których mowa w art. 196 Kpa. Organami administracji państwowej, o jakich mowa w tym artykule, są naczelne i centralne organy administracji państwowej, terenowe organy administracji rządowej, organy samorządu terytorialnego, a także państwowe i komunalne jednostki organizacyjne oraz organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organizacje społeczne, gdy z mocy prawa są powołane do wydawania decyzji lub wydawania zaświadczeń /art. 5 par. 2 pkt 3 Kpa w związku z art. 1 par. 2 Kpa/.

W kodeksie postępowania administracyjnego nie zamieszczono definicji organizacji społecznej. Wyjaśnienie tego terminu zawarte jest w utrzymanych w mocy przez Ustawę konstytucyjną z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 84 poz. 426/ przepisach Konstytucji. Z poświęconego tej kwestii art. 84 wynika, że organizacją społeczną jest zrzeszenie /korporacja/ obywateli, utworzone w celu zapewnienia im czynnego udziału w życiu politycznym, społecznym, gospodarczym i kulturalnym.

W świetle tego przepisu oraz przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach /Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/ fundacja nie jest organizacją społeczną. Nie jest bowiem ona korporacją obywateli, ale swoistą "masą majątkową". Fundacja jest osobą prawną, powołaną do życia przez tak zwany akt fundacyjny, którego mocą fundator przeznaczył pewien majątek na oznaczone cele /np. naukowe, kulturalne, charytatywne itp./.

Z faktu, że fundacja nie jest organizacją społeczną, wynika - wobec treści art. 1 par. 2 Kpa - że nie jest możliwe zlecenie jej załatwienia spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnych, a co za tym idzie - wyłączona jest możliwość nakazania fundacji w trybie art. 216 par. 4 Kpa wydania tego rodzaju decyzji.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 204 par. 1 Kpa odrzucił skargę jako niedopuszczalną.

Strona 1/1