postanawia skargę odrzucić.
Wprawdzie Sąd Najwyższy w wyroku wydanym w dniu 9 grudnia 1993 r. III ARN 54/93 nie podzielił poglądu sądu administracyjnego wyrażonego w postanowieniu z dnia 19 lutego 1993 r. /I SA 1884/92/ uważając, że konserwator zabytków wydaje pozwolenia w ramach art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ tylko w drodze decyzji, gdyż wyrażone pozwolenie przesądza o rozstrzygnięciu sprawy przez organ, z inicjatywy którego zostało wszczęte postępowanie.
Sąd administracyjny w składzie orzekającym w sprawie nie podziela jednakże powyższego stanowiska Sądu Najwyższego.
Ograniczenie stosowania art. 106 par. 1 i par. 5 Kpa tylko do wyrażenia opinii lub stanowiska przez inny organ, od których przepisy prawa uzależniają wydanie decyzji, pozostaje w sprzeczności z treścią art. 106 par. 1 i par. 5 Kpa.