1. Odpowiedź na krytykę prasową nie jest decyzją administracyjną, gdyż nie rozstrzyga co do istoty sprawy indywidualnej, ani nie kończy jej w danej instancji /art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa/.
2. W razie nieudzielenia odpowiedzi na krytykę prasową w terminie określonym w art. 6 ust. 2 w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24/ służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 216 par. 1 i 3 Kpa.
postanawia umorzyć postępowanie sądowe ze skargi Redakcji "Tygodnika Polskiego" na nieudzielenie przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa odpowiedzi na krytykę prasową.
Redakcja "Tygodnika Polskiego" wniosła skargę z dnia 28 grudnia 1987 r. na nieudzielenie przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa odpowiedzi na krytykę prasową zawartą w artykule red. Ewy G. pt. "Wielka płyta czy mała Apokalipsa" zamieszczonym w 42 numerze tego czasopisma z dnia 1 listopada 1987 r. W powyższym artykule poddano krytyce m.in. brak normatywów określających trwałość budynków mieszkalnych wznoszonych technologią wielkopłytową, jak też brak koncepcji przyszłych remontów generalnych tych budynków.
Publikacja, o której mowa, została - jak podano w skardze - przekazana Ministerstwu Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w dniu 3 listopada 1987 r., po czym Redakcja dwukrotnie telefonicznie przypominała rzecznikowi prasowemu Ministra o obowiązku terminowej odpowiedzi na krytykę prasową.
Do dnia 24 grudnia 1987 r. Redakcja "Tygodnika Polskiego" nie otrzymała żadnego wyjaśnienia.
Po wniesieniu powyższej skargi organ administracji państwowej pismem z dnia 19 stycznia 1988 r. udzielił odpowiedzi Redakcji "Tygodnika Polskiego" na krytykę prasową, o której mowa wyżej. W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił się do Redakcji "Tygodnika Polskiego" z zapytaniem, czy nadal popiera skargę z dnia 28 grudnia 1987 r. Redakcja podtrzymała skargę z powodu nieudzielenia odpowiedzi na krytykę prasową w terminie oraz z tego względu, że jej zdaniem "wyjaśnienia udzielone przez resort budownictwa są niewystarczające".
W odpowiedzi na skargę organ administracji państwowej wniósł o jej oddalenie wywodząc, że zarzut opieszałego działania jest nieuzasadniony. Po ukazaniu się artykułu prasowego podjęto odpowiednie działanie oraz dokonano szeregu ustaleń z ekspertami po czym udzielono odpowiedzi pismem z dnia 19 stycznia 1988 r. Na uwzględnienie nie zasługuje również zarzut, że wyjaśnienia udzielone przez resort budownictwa są niewystarczające. Wyjaśnienia te zostały poprzedzone konsultacjami z ekspertami jak również z placówkami naukowo-badawczymi w zakresie budownictwa wielkopłytowego po dokonaniu których Ministerstwo podjęło stosowne kroki dla usunięcia występujących w tym zakresie niedociągnięć oraz udzieliło Redakcji "Tygodnika Polskiego" obiektywnej i wyczerpującej odpowiedzi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24/ stanowi, iż organy państwowe, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki organizacyjne oraz organizacje spółdzielcze są obowiązane do udzielenia odpowiedzi na przekazaną im krytykę prasową bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca. Oznacza to, że obowiązek udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową powstaje z chwilą przekazania jej krytykowanemu organowi, bądź innej wymienionej w przytoczonym przepisie jednostce. Przepis nie mówi w jakiej formie ma nastąpić "przekazanie" krytyki prasowej i że przekazania winna dokonać redakcja czasopisma, w którym krytyczny materiał został opublikowany. Przyjąć zatem należy, że dopuszczalna jest każda forma "przekazania" krytyki prasowej, byle tylko pozwalała na ustalenie, że krytyka ta została krytykowanemu doręczona i w jakiej dacie. Stawianie wymogu pisemnego przekazania krytyki prasowej byłoby zbytnim formalizowaniem sprawy i zawężałoby - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - ustawowe uregulowanie. Ponieważ odpowiedź na krytykę prasową ma być udzielona redakcji czasopisma, które krytykę tę zamieściło, dlatego przepis art. 6 ust. 2 prawa prasowego należy rozumieć w ten sposób, iż tylko przekazanie krytyki przez redakcję danego czasopisma rodzi obowiązek udzielenia odpowiedzi. Obowiązek udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową wynika z mocy ustawy i dlatego nie zachodzi potrzeba dodatkowego jej żądania przez redakcję przy przekazaniu skargi. Przepis nie przewiduje też możliwości odmowy udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową, w przeciwieństwie do udzielenia prasie informacji /zob. art. 4 prawa prasowego/.