Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz, Asesor sądowy Urszula Wiśniewska (spr.), Protokolant Anna Krenz, po rozpoznaniu w dniu 20 października 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi M. i D. W. o wznowienie postępowania w sprawie SA/Bd 2287/03 ze skargi M. i D. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe odrzuca skargę
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 03 marca 2004r. sygn. akt SA/Bd 2287/03 oddalił skargę M. i D. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w T. z dnia [...] Nr [...] uznającą zgłoszenie celne za nieprawidłowe. Tym samym Sąd uznał, że zarówno zaskarżona decyzja jak i decyzja organu I instancji nie narusza prawa materialnego oraz przepisów postępowania.
Pismem z dnia 12 czerwca 2004r. strona skarżąca powołując się na art.273 §2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem oraz o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. Skarżący w uzasadnieniu podnoszą, iż decyzja organu I instancji mająca charakter decyzji deklaratoryjnej potwierdziła powstanie z dniem 30 czerwca 2000r. określonego stanu prawnego. Kwota niedopłaty została zarejestrowana na zasadzie art.229 ustawy Kodeks celny. Do chwili obecnej organ nie powiadomił skarżących o zarejestrowaniu kwoty wynikającej z długu celnego, co stanowi naruszenie przepisu art.230 ustawy Kodeks celny. Zdaniem skarżących nie ponoszą oni odpowiedzialności za powstały dług celny. Skarżący zarzucają, iż Sąd prowadząc postępowanie nie stwierdził i nie usunął naruszenia prawa w zakresie ujawnionej okoliczności, a zdaniem skarżących ten nowy fakt jest przesłanką uzasadniającą wznowienie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Instytucja wznowienia postępowania jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym, którego istota polega na ponownym rozpoznaniu sprawy i rozstrzygnięciu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem. Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wylicza enumeratywnie przyczyny, które są podstawą żądania wznowienia postępowania. Zgodnie z art.273 §2 można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Unormowanie zawarte w art.273 §2 i art.281 cyt. ustawy jest powtórzeniem unormowania zawartego w art.403 §2 i 411 Kodeksu postępowania cywilnego, a zatem dotychczasowe orzecznictwo tak Sądu Najwyższego jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego wypracowane na tle przepisów kpc zachowuje swoją aktualność przy stosowaniu przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Rozpoznając sprawę należało zgodnie z art. 281 cyt. ustawy ustalić, czy istotnie została spełniona przesłanka określona w art.273 §2 , a więc czy dopiero po wydaniu prawomocnego wyroku nastąpiło wykrycie takich okoliczności faktycznych czy środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy. Zwrot "wykrycie" zawarty w treści art.273 §2 odnosi się tylko do takiej sytuacji,gdy nowe okoliczności i dowody nie zostały ujawnione w poprzednim postępowaniu, gdyż nie były stronom znane (por. postanowienie SN z dnia 15 maja 1968r.OSNC 1969/2/36).