Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Dudra Asesor sądowy Mirella Łent (spr.) Protokolant Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi Gabrieli B. o wznowienie postępowania w sprawie SA/Bd 2074/03 ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] 2003 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe postanawia odrzucić skargę o wznowienie postępowania

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 07 kwietnia 2004r. sygn. akt SA/Bd 2074/03 oddalił skargę Gabrieli B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] 2003r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w T. z dnia [...] 2002r. Nr [...] uznającą zgłoszenie celne za nieprawidłowe. Tym samym Sąd uznał, że zarówno zaskarżona decyzja jak i decyzja organu I instancji nie narusza prawa materialnego oraz przepisów postępowania.

W dniu [...] 2006r. strona skarżąca powołując się na art.273§2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosła o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem. Skarżący w uzasadnieniu podniósł, iż Sąd mógł błędnie ustalić stan faktyczny, co do rzeczywistej wartości transakcyjnej oraz co do wiarygodności i zupełności dowodów dotyczących importowanego pojazdu jak też przekazanych przez administrację celną Belgii. Strona przedłożyła postanowienie Prokuratora Okręgowego z dnia [...] 2006r., sygn. akt [...], o umorzeniu śledztwa w sprawie podania nieprawdy poprzez dołączenie do zgłoszenia celnego podrobionej faktury. Wskazała, że dowody przeprowadzone w tym postępowaniu potwierdziły, iż nie podała nieprawdy, nie wprowadziła w błąd organu celnego i nie naraziła Skarbu Państwa na uszczuplenie należności. Zdaniem skarżącego, w takim wypadku, zaszła konieczność dalszego uzupełnienia dowodów.

W piśmie z dnia [...] 2006r. Dyrektor Izby Celnej w T. podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na skargę z dnia [...] 2003r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Instytucja wznowienia postępowania jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym, którego istota polega na ponownym rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem. Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wylicza enumeratywnie przyczyny, które są podstawą żądania wznowienia postępowania. Zgodnie z art.273 § 2 można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Unormowanie zawarte w art. 273 § 2 i art. 281 cyt. ustawy jest powtórzeniem unormowania zawartego w art. 403 § 2 i 411 Kodeksu postępowania cywilnego, a zatem dotychczasowe orzecznictwo tak Sądu Najwyższego jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego wypracowane na tle przepisów kpc zachowuje swoją aktualność przy stosowaniu przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Rozpoznając sprawę należało zgodnie z art. 281 cyt. ustawy ustalić, czy istotnie została spełniona przesłanka określona w art. 273 § 2, a więc czy po wydaniu prawomocnego wyroku nastąpiło wykrycie takich okoliczności faktycznych czy środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy. Zatem aby nowe okoliczności lub nowe dowody stanowiły podstawy wznowienia w rozumieniu art. 273 § 2 ustawy, musiałyby być tego rodzaju, że ich uwzględnienie mogło zmienić podstawę orzekania, wpływając tym samym na treść rozstrzygnięcia.

Strona 1/2