Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. Sp. z o.o. sp. k. w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Sądu na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] września 2017 r., wydaną w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry, pełnomocnik skarżącej Spółki wniósł m.in. o wstrzymanie jej wykonania. Wskazał, że ze względu na znaczną kwotę kary (12.000 zł) wykonanie decyzji może wyrządzić Spółce znaczną szkodę. Z uwagi na sytuację finansową, zapłata kary może spowodować utratę płynności finansowej Spółki i ogłoszenie upadłości, a przez to utratę możliwości zarobkowania przez osoby, dla których Spółka stanowi źródło dochodu. Pełnomocnik stwierdził, że ani późniejsze wygranie sporu, ani zwrot świadczenia nie przywróci pierwotnego stanu rzeczy i nie naprawi powstałej szkody.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), Sąd może wstrzymać wykonanie aktu administracyjnego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty, a wykazanie ich wystąpienia jest rzeczą wnioskodawcy, który powinien starannie uzasadnić swój wniosek i wskazać konkretne okoliczności świadczące, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione i konieczne.
W przedmiotowej sprawie podane przez Skarżącego twierdzenia odnośnie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powinny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących jego sytuację materialną, każda bowiem decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym (postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2011 r. II GSK 49/11). Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09, w którym stwierdził, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń lub okoliczności, jednakże w taki sposób, aby sąd miał możliwość dokonania kontroli ich prawdziwości. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę.
Zdaniem Sądu, Spółka nie uczyniła tego w sposób uzasadniający objęcie jej ochroną tymczasową, bowiem nie wskazała żadnej okoliczności stanowiącej o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Pełnomocnik nie przedstawił ponadto aktualnych danych o stanie majątkowym Spółki. Brak dokumentacji obrazującej rzeczywistą kondycję finansową Spółki uniemożliwia pozytywne rozpoznanie wniosku. Tym samym nie sposób ocenić czy rzeczywiście zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania decyzji.
Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał za zasadne odmówić udzielenia ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w oparciu o art. 61 § 3 cytowanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.