Skarga Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. w przedmiocie obciążenia wierzyciela kosztami egzekucyjnymi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie obciążenia wierzyciela kosztami egzekucyjnymi p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W. w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2016 r., powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), wniósł m.in. o wstrzymanie jego wykonania. Uzasadniając powyższy wniosek pełnomocnik Funduszu wskazał, że zaskarżone postanowienie w sposób oczywisty narusza prawo, w tym art. 7 i art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Wykonanie zaskarżonego postanowienia może wyrządzić skarżącemu Funduszowi znaczną szkodę, bowiem nakłada na niego obowiązek poniesienia znacznych kosztów egzekucyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), Sąd może wstrzymać wykonanie aktu administracyjnego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty, a wykazanie ich wystąpienia jest rzeczą wnioskodawcy, który powinien starannie uzasadnić swój wniosek i wskazać konkretne okoliczności świadczące, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione i konieczne.

Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne w ramach tych przesłanek dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności decyzji będącej przedmiotem wniesionej skargi. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Przyjmuje się, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 752/14).

W doktrynie przedmiotu przyjmuje się, że do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczający sam wywód strony. Na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności (J. P. Tarno - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz, Warszawa 2006 r. s. 188-189.) Zatem to Skarżący winien wykazać okoliczności uzasadniające powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W ocenie Sądu, skarżący Fundusz nie wykazał, aby wykonanie zaskarżonego postanowienia, obciążającego Fundusz kosztami postępowania egzekucyjnego, mogło skutkować wyrządzeniem Funduszowi znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Fundusz, poza zarzutami natury merytorycznej skierowanej do samego rozstrzygnięcia, nie wskazał żadnej okoliczności stanowiącej o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wykazano w jaki sposób egzekucja kwoty blisko 40 000 zł zagrozi funkcjonowaniu Funduszu.

Dodatkowo należy zauważyć, iż rodzaj obowiązku nałożony na skarżący Fundusz tj. uiszczenie kosztów egzekucyjnych nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, których spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne (por. postanowienie NSA z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. akt II GZ 80/09). W sytuacji ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje oczywista możliwość zwrotu skarżącemu Funduszowi kwoty pieniężnej orzeczonej w zaskarżonym postanowieniu.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał za zasadne odmówić udzielenia stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o czym w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1