Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Sądu na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2017 r. wydaną w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry, pełnomocnik H. S. wniósł m.in. o wstrzymanie jej wykonania.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że zaskarżona decyzja w całości jest nieprawidłowa, gdyż narusza art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. a zatem sprzeczna z prawem. Zaznaczył również, że uzyskiwane przez Skarżącego miesięczne dochody nie pozwalają mu na uiszczenie wymaganej zaskarżoną decyzją kwoty, bez jednoczesnego spowodowania trudności jak też istotnego uszczerbku w jego stanie majątkowym i zapewnienia codziennej egzystencji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), Sąd może wstrzymać wykonanie aktu administracyjnego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty, a wykazanie ich wystąpienia jest rzeczą wnioskodawcy, który powinien starannie uzasadnić swój wniosek i wskazać konkretne okoliczności świadczące, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione i konieczne.
Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne w ramach tych przesłanek dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności decyzji będącej przedmiotem wniesionej skargi. Tym samym, podnoszone w uzasadnieniu wniosku zarzuty co do zgodności z prawem zaskarżonej decyzji nie mogły mieć wpływu na ocenę zasadności wniosku.
Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Przyjmuje się, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 752/14).
W przedmiotowej sprawie podane przez Skarżącego twierdzenia odnośnie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powinny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących jego sytuację materialną, każda bowiem decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym (postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2011 r. II GSK 49/11). Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09, w którym stwierdził, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń lub okoliczności, jednakże w taki sposób, aby sąd miał możliwość dokonania kontroli ich prawdziwości. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę.
Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie Skarżący, zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wykazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby wyrządzić mu znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki. W aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dokumentu wskazującego na dochody Skarżącego czy jego sytuację majątkową, posiadane oszczędności lub zobowiązania. Dlatego też, w ocenie Sądu, Skarżący nie wykazał, poza gołosłownymi twierdzeniami, że egzekucja kary pieniężnej wynikającej z zaskarżonej decyzji, doprowadzić może do wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Dodatkowo należy zauważyć, iż rodzaj obowiązku nałożony na Skarżącego tj. uiszczenie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, których spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne (por. postanowienie NSA z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. akt II GZ 80/09). W sytuacji ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje oczywista możliwość zwrotu skarżącej kwoty pieniężnej orzeczonej w skarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał za zasadne odmówić udzielenia stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o czym w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.