Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, , , po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pełnomocnik skarżącego - D. T., wraz ze skargą na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2017 r. wniósł o wstrzymanie jej wykonania.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że zaskarżona decyzja w całości jest nieprawidłowa, gdyż narusza art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. a zatem sprzeczna z prawem. Zaznaczył również, że uzyskiwane przez Skarżącego miesięczne dochody nie pozwalają mu na uiszczenie wymaganej zaskarżoną decyzją kwoty, bez jednoczesnego spowodowania trudności jak też istotnego uszczerbku w jego stanie majątkowym i zapewnienia minimum egzystencji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), Sąd może wstrzymać wykonanie aktu administracyjnego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty, a wykazanie ich wystąpienia jest rzeczą wnioskodawcy, który powinien starannie uzasadnić swój wniosek i wskazać konkretne okoliczności świadczące, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione i konieczne.
Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne w ramach tych przesłanek dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności decyzji będącej przedmiotem wniesionej skargi. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Przyjmuje się, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 752/14).
Skarżący reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, uzasadniając złożony wniosek ograniczył się wyłącznie do stwierdzenia, że ziściły się przesłanki przewidziane w art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Takie uzasadnienie wniosku nie pozwala Sądowi na ocenę, czy wykonanie decyzji może wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki. Zweryfikowanie przez Sąd tego, czy wykonanie decyzji spowoduje tak daleko idące skutki musi się bowiem odbywać z uwzględnieniem szczegółowych informacji o sytuacji majątkowej strony, wysokości uzyskiwanych dochodów, posiadanych oszczędnościach, składnikach majątku, a także dodatkowo ponoszonych wydatkach. Brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku, sporządzonego (tak jak miało to miejsce w niniejszej sprawie) przez profesjonalnego pełnomocnika, uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. akt GZ 120/04, postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, wszystkie dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
W tym stanie rzeczy Sąd uznał za zasadne odmówić udzielenia stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o czym w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.