Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 6 maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: odmówić stronie skarżącej przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrokiem z dnia 4 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1010/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę wniesioną przez A na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 6 maja 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Pismem z dnia 9 marca 2015 r. strona skarżąca złożyła wniosek o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. W uzasadnieniu wskazano, że przedstawiciel strony skarżącej nie wiedział o terminie rozprawy i nie był na niej obecny, z powodu omyłkowego zadekretowania przez pracownika pisma zawierającego zawiadomienie o terminie rozprawy do innej sprawy sądowej skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 85 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270) - dalej "p.p.s.a.", jest bezskuteczność czynności podjętej w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu. Jednakże w sytuacji, gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi termin przywrócić (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Warunkami skuteczności takiego wniosku jest złożenie go w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, spowodowanie dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie uchybionej czynności oraz uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 86 i art. 87 p.p.s.a.) Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak jednej z nich skutkować musi odmową przywrócenia terminu.
Wniosek o przywrócenie terminu powinien powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu i uprawdopodobniające zasadność wniosku. Brak winy strony w uchybieniu terminu podlega ocenie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Z brakiem winy mamy bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony okoliczności niemożliwych do przezwyciężenia, z powodu których doszło do uchybienia terminowi.
W doktrynie i orzecznictwie panuje zgodność, że "uprawdopodobnienie braku winy" polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności. Obiektywnym miernikiem należytej staranności jest taka staranność, jakiej można oczekiwać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Pojęcie braku winy postrzegane jest jako obejmujące istnienie przeszkody nie do pokonania czyli siły wyższej (por.: A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. II , str. 368 - 370). Przywrócenie terminu ma zatem charakter wyjątkowy i może mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Wnioskując o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku strona skarżąca wskazała, że jej przedstawiciel nie wiedział o terminie rozprawy, bowiem pismo z Sądu zawierające zawiadomienie o tym terminie zostało błędnie zadekretowane przez pracownika do innej sprawy sądowej. Błąd pracownika nie jest jednak okolicznością, która uzasadniałyby przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. Strona ponosi pełną odpowiedzialność za działania osób przez nią zatrudnionych, służbowo zaangażowanych w niniejsza sprawę. Ich przeoczenie nie uzasadnia przywrócenia terminu, bowiem instytucja ta ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W tym stanie rzeczy, nie znajdując podstaw do uznania, iż strona skarżąca bez swej winy uchybiła terminowi do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, Sąd na mocy art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.