Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.K. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi J.K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
W związku z wniesioną przez skarżącą J.K. skargą na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 lipca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 19 listopada 2013 r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania.
Wezwanie to, jak wynika ze zwrotnego poświadczenia odbioru, zostało doręczone skarżącej w dniu 9 grudnia 2013r. Zawierało ono prawidłowe pouczenie o sposobie i terminie uiszczenia wpisu i zastrzegało rygor w postaci odrzucenia skargi w przypadku nieuiszczenia wpisu w terminie.
Siedmiodniowy termin na dokonanie tej czynności upłynął bezskutecznie w dniu 16 grudnia 2013 r.
Pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 18 grudnia 2013 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego. Równocześnie dopełniła uchybionej czynności, uiszczając wpis. Uzasadniając wniosek podniosła, że odebrała w dniu 9 grudnia 2013 r. wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego w tej sprawie, jednakże w zakreślonym terminie 7 dni od odebrania wezwania przebywała poza miejscem zamieszkania w związku z obowiązkami służbowymi. Nie ustanowiła też pełnomocnika do doręczeń ani innej osoby upoważnionej do prowadzenia jej spraw. W tych okolicznościach, zdaniem skarżącej, nie ponosi ona winy za uchybienie terminowi do uiszczenia wpisu sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 85 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - dalej "p.p.s.a.", jest bezskuteczność czynności podjętej w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu. Jednakże w sytuacji, gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi termin przywrócić (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Warunkami skuteczności takiego wniosku jest złożenie go w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, spowodowanie dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie uchybionej czynności oraz uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 86 i art. 87 p.p.s.a.) Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak jednej z nich skutkować musi odmową przywrócenia terminu.
Wniosek o przywrócenie terminu powinien powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu i uprawdopodobniające zasadność wniosku. Brak winy strony w uchybieniu terminu podlega ocenie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Z brakiem winy mamy bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony okoliczności niemożliwych do przezwyciężenia, z powodu których doszło do uchybienia terminowi.
W doktrynie i orzecznictwie panuje zgodność, że "uprawdopodobnienie braku winy" polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności. Obiektywnym miernikiem należytej staranności jest taka staranność, jakiej można oczekiwać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Pojęcie braku winy postrzegane jest jako obejmujące istnienie przeszkody nie do pokonania czyli siły wyższej (por.: A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. II , str. 368 - 370). Przywrócenie terminu ma zatem charakter wyjątkowy i może mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.