Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowych
Sentencja

Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "A" Sp. z o.o. z siedzibą [...] o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowych postanawia: 1. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych w kwocie powyżej 500 zł /słownie: pięćset złotych/; 2. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałej części.

Uzasadnienie

Wnioskiem złożonym na formularzu PPPr i dołączonym do skargi, skarżąca spółka zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w całości.

W myśl art. 246 § 2 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie prawnej w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od opłat sądowych i wydatków w całości lub w części następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej (art. 245 § 4 p.p.s.a.).

Na podstawie oświadczenia o majątku i dochodach spółki oraz dokumentów załączonych do wniosku, a także przedłożonych na zarządzenie z dnia 17 listopada 2017 r., referendarz sądowy ustalił, że spółka posiada środki trwałe o wartości 71.373,41 zł, w bilansie za 2016 r. wykazała stratę netto o wartości 82.274,76 zł (przychody spółki ze sprzedaży oraz operacyjne wyniosły 40.206,62 zł), natomiast za okres od 1 stycznia do 31 października 2017 r. spółka osiągnęła przychody w łącznej kwocie 11.163,78 zł (w sierpniu 2017 r. przychód z tytułu sprzedaży opodatkowanej VAT wyniósł 644 zł, we wrześniu 2017 r. - 1.203 zł, w październiku 2017 r. - 754 zł, przy czym deklarowane przez spółkę zwroty VAT podlegają zaliczeniu na jej zaległości w tym podatku) i wykazała stratę o wartości 62.224,62 zł, na dzień 31 października 2017 r. posiadała środki w kwocie 554,74 zł. Spółka posiada zobowiązania w wysokości 280.331,92 zł (z czego zobowiązania publicznoprawne stanowiły kwotę 146.791,32 zł), nie posiada natomiast żadnych należności. Od momentu sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej, spółka zaprzestała prowadzenia działalności gastronomicznej i handlowej. Obecnie prowadzi sprzedaż detaliczną warzyw i owoców w miejscu zamieszkania Prezesa Zarządu, a dochód z tego tytułu osiągany na poziomie 2.000-3.000 zł przeznacza na pokrycie podstawowych kosztów. Ze względu na niskie dochody wspólnicy spółki nie są w stanie udzielić jej pożyczki ani dofinansować jej w formie dopłat.

W tak ustalonym stanie sprawy referendarz sądowy uznał, że wprawdzie skarżąca spółka wykazała, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie kosztów sądowych w niniejszej sprawie w pełnej wysokości, to jednak nie wykazała, iż nie jest w stanie partycypować w tych kosztach. Spółka bowiem w bilansie sporządzonym na dzień 31 października 2017 r. wykazała, że zgromadziła środki w kwocie 554,74 zł, z których znaczną część, tj. kwotę 500 zł - w ocenie referendarza sądowego - może przeznaczyć na pokrycie kosztów sądowych.

Z tych wszystkich względów, na podstawie przepisu art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1