Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia odrzucić zażalenie
Zażaleniem złożonym dnia 11 lutego 2010 r. skarżąca K. S. zaskarżyła zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2010 r. w przedmiocie wpisu.
Doręczenie przedmiotowego zarządzenia nastąpiło w dniu
4 lutego 2010 r. w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), zwanej dalej p.p.s.a.. Przepis ten przewiduje, że w przypadku braku możliwości doręczenia przesyłki bezpośrednio adresatowi w miejscu zamieszkania lub miejscu pracy, a także dorosłemu domownikowi, administracji lub dozorcy domu w przypadku nieobecności adresata w domu, przechowuje się pismo przez okres 14 dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy (art. 73 § 1 p.p.s.a.). Adresata zawiadamia się o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie 7 dni w placówce pocztowej albo urzędzie gminy umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres dla doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (art. 73 § 2 p.p.s.a.). W przypadku niepodjęcia pisma we wskazanym wyżej siedmiodniowym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy (art. 73 § 3 p.p.s.a.). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia opisanego wyżej 14 - dniowego terminu (art. 73 § 4 p.p.s.a.).
W okolicznościach niniejszej sprawy pierwszego awizowania dokonano w dniu
20 stycznia 2010 r. i od tej daty biegł 14 - dniowy termin, o którym mowa w art. 73 § 1 i 3 p.p.s.a., z którego upływem nastąpił skutek prawny w postaci doręczenia zastępczego (tj. 3 lutego 2010 r.). Nadmienić należy, że data, w której dokonano powtórnego awizowania nie ma wpływu na bieg terminu określonego w art. 73 § 1 i 3 p.p.s.a., termin do dokonania powtórnej awizacji ma wyłącznie charakter instrukcyjny. Sąd uznał, że faktyczny odbiór przesyłki w dniu 4 lutego 2010 r. nie wywiera skutku prawnego doręczenia, bowiem skutek ten nastąpił z mocy prawa w dniu 3 lutego 2010 r. (w trybie doręczenia zastępczego). Od tej więc daty rozpoczął bieg termin do złożenia zażalenia.
Stosownie do art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej w dalszej części "p.p.s.a", zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia. Z mocy art. 198 p.p.s.a. powyższą normę stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenia przewodniczącego.
W świetle przytoczonego przepisu termin wniesienia zażalenia przypadał na 10 lutego 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że zażalenie złożone zostało po upływie terminu, bowiem z pieczęci Urzędu Pocztowego Słupsk 10, gdzie nadano przesyłkę, wynika, iż zażalenie wniesiono w dniu 11 lutego 2010 r.
W myśl art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Z mocy art. 197 § 2 p.p.s.a. przepis ten stosuje się odpowiednio do postępowania toczącego się na skutek zażalenia.
Skoro skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia zażalenia, który, jak wynika z przytoczonych przepisów, jest zawitym terminem procesowym i którego uchybienie skutkuje odrzuceniem zażalenia, Sąd na mocy art. 178 w zw. z 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.