Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Wojtynowska po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na pismo Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie udzielenia dofinansowania na likwidację barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
T. M. (dalej jako: "Skarżący") w skardze na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na pismo Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia [...] r. nr [...].
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że jest osobą niepełnosprawną, w stopniu umiarkowanym, orzeczenie jest wydane na stałe. Skarżący nie posiada także wykształcenia, które umożliwiałoby mu przedsięwzięcie odpowiednich kroków prawnych, w tym wniesienia skargi w oparciu o art. 53 § 2 p.p.s.a., z uwagi na wyjątkowość tej procedury oraz jej bardzo skomplikowany charakter. Skarżący posiada wykształcenie podstawowe. Nie orientuje się w kwestiach prawnych, wszelkie wątpliwości rozwiewa przybywając do punktów nieodpłatnej pomocy prawnej. Nie był świadomy terminu upływającego do wniesienia skargi w trybie art. 53 § 2 p.p.s.a. Zdaniem skarżącego okolicznością uzasadniającą przywrócenie terminu do tej skargi może być także fakt tak dalekiego naruszenia prawa przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, odmawiającego rozstrzygnięciu Organu I instancji przymiotu decyzji, że dopiero po doręczeniu postanowienia z dnia 1 października 2018 r. Skarżący mógł podjąć działania celem wniesienia skargi z art. 53 § 2 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 - dalej jako "p.p.s.a.") jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności. Sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę.
W sytuacji zatem, gdy strona uchybiła terminowi do złożenia skargi skuteczne jej wniesienie i nadanie sprawie dalszego biegu jest uzależnione od złożenia przez nią wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i uwzględnienia tego wniosku przez sąd.
Wniosek o przywrócenie terminu musi być jednakże złożony do sądu, w którym czynność miała być dokonana, za pośrednictwem organu, w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie, np. złożyć skargę. Opisane warunki złożenia wniosku o przywrócenie terminu określone zostały w art. 87 § 1 - 4 p.p.s.a.
Sąd stwierdza, że pismo Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia [...] r. zostało doręczone skarżącemu w dniu 26 czerwca 2018 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upłynął bezskutecznie w dniu 26 lipca 2018 r. Skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi dopiero w dniu 31 października 2018 r.