Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.M. o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A.M. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: 1. przywrócić skarżącemu termin do złożenia skargi kasacyjnej; 2. uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 861/15 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej; 3. umorzyć postępowanie zażaleniowe.
Wyrokiem z dnia 22 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A.M. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia [...] 2015 r.
Odpis powyższego wyroku z uzasadnieniem doręczono skarżącemu w dniu 12 października 2015 r.
Na skutek wydanego przez referendarza sądowego postanowienia z dnia 20 października 2015 r. Okręgowa Izba Adwokacja wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu adwokata K.K.
Pismem z dnia 18 listopada sekretariat tut. Sądu doręczył wyznaczonemu pełnomocnikowi odpis wyroku z uzasadnieniem, jednocześnie informując, że odpis wyroku z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 12 października 2015 r. Powyższe pismo zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 25 listopada 2015 r.
Pismem nadanym w dniu 18 listopada 2015 r. pełnomocnik skarżącego złożył skargę kasacyjną jednocześnie wskazując, że zawiadomienie o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu otrzymał 12 listopada 2015 r.
Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę kasacyjną z uwagi na złożenie jej po terminie. Przedmiotowe postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 16 grudnia 2015 r.
Pismem nadanym w dniu 18 grudnia 2015 r. pełnomocnik skarżącego złożył na powyższe postanowienie zażalenie oraz zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W ocenie strony fakt doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi skarżącego świadczy o słuszności stosowania przepisu art. 177 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") w nowym brzmieniu. W jego ocenie, Sąd wysyłając odpis wyroku z uzasadnieniem zastosował przepis art. 177 § 3 P.p.s.a. w nowym brzmieniu, zatem niezrozumiałe jest odrzucanie skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 85 P.p.s.a., czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 cyt. ustawy).
Przepisy art. 87 § 1 i 2 P.p.s.a. stanowią zaś, iż pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Przy czym w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Zgodnie z § 4 cyt. przepisu równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Koniecznym warunkiem uwzględnienia wniosku o jakim mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a. jest zachowanie siedmiodniowego terminu do jego złożenia, liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia. Niedochowanie powyższego terminu skutkuje obligatoryjnym odrzuceniem wniosku, o czym wprost stanowi art. 88 P.p.s.a.
W wypadku ustanowienia dla strony pełnomocnika z urzędu w trybie art. 244 P.p.s.a. dniem, w którym ustała przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej (art. 87 §1 p.p.s.a.), jest dzień, w którym pełnomocnik miał rzeczywistą możliwość wniesienia skargi kasacyjnej po zapoznaniu się z aktami sprawy, nie później jednak niż dzień upływu 30 dni od dnia zawiadomienia go o wyznaczeniu do występowania w sprawie (por. postanowienie NSA z 8 czerwca 2006 r., sygn. akt I FZ 198/06, oraz z 24 kwietnia 2014 r. sygn. akt II OZ 384/14).