Dnia 19 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Bogusław Woźniak, , , po rozpoznaniu w dniu 19 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. P. na czynność Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Rynku Rolnego w przedmiocie pozostawienia wniosku o przyznanie dopłaty bez rozpoznania postanawia odrzucić skargę.
B.P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na czynność Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Rynku Rolnego polegającą na pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o przyznanie dopłat.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że zaskarżona czynność wbrew twierdzeniom strony skarżącej nie jest decyzją. W orzecznictwie oraz w doktrynie akceptuje się stanowisko, że dla uznania danego aktu za decyzję administracyjną wymagane jest to, aby zawierał on minimum elementów tj. oznaczenie organu administracyjnego, wskazanie adresata tego aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ. Nie jest natomiast konieczne, aby akt ten został formalnie zatytułowany w ten sposób. W sprawie niniejszej, w ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości, że zaskarżony akt nie rozstrzyga o istocie sprawy, zatem nie może być uznany za decyzję administracyjną. Sąd podziela tym samym pogląd zawarty w uchwale składu siedmiu sędziów SN z dnia 8 czerwca 2000 r. (III ZP 11/00, OSNAPiUS 2000, nr 19, poz. 702; OSP 2001, z. 1, poz. 12 z glosą B. Adamiak), że pozostawienie bez rozpoznania na podstawie art. 64 k.p.a. podania o wszczęcie postępowania nie wymaga wydania decyzji administracyjnej.
Powyższe stanowisko nie oznacza jednak, że takie rozstrzygnięcie (pozostawienie podania bez rozpatrzenia) nie podlega sądowej kontroli legalności działania administracji publicznej. Pozostawienie wniosku bez rozpoznania jest innym, niż wymienione w art. 3 § 2 pkt 1- 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, która może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późno zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Stosownie do treści art. 52 § 3 powołanej wyżej ustawy jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa wart. 3 § 2 pkt 4 można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
Kwestią wymagającą wyjaśnienia w okolicznościach niniejszej sprawy jest ustalenie charakteru prawnego "wezwania do usunięcia naruszenia prawa", Ustawa nie określa wymagań co do treści i formy tego środka prawnego. Niemniej jednak, kierując się dyrektywami wykładni językowej wyprowadzić należy wniosek, że w treści analizowanego wyrażenia mieszczą się dwa elementy konieczne aby uznać, że pismo stanowi wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Otóż pismo to zawierać powinno "wezwanie", które zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego (Wyd. Naukowe PWN Warszawa 1995) rozmieć należy jako ustny lub pisemny nakaz, polecenie, rozporządzenie; nakazanie komuś określonego zachowania. Drugim, koniecznym elementem jest wskazanie naruszenia prawa, do którego usunięcia jest wzywany organ administracji publicznej.
Pismo skarżącego z dnia 25 lipca 2007 r. stanowiące reakcję na pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia nie zawiera wskazanych elementów. Stanowi ono w swej treści prośbę o "przywrócenie prawa rozpatrzenia wniosku o przyznanie płatności z tytułu dopłat do materiału sadzeniaka" wraz z argumentacją mającą ową prośbę uzasadniać. Złożenie przedmiotowego pisma w terminie przewidzianym do złożenia wezwania, o którym mowa w art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wobec braku dwóch niezbędnych elementów konstrukcyjnych tego pisma, nie daje podstaw do stwierdzenia, że stanowi ono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Należy zauważyć jednocześnie, iż Dyrektor Oddziału Terenowego Agencji Rynku Rolnego pouczył skarżącego o trybie i środkach zaskarżenia w odniesieniu do czynności jaką było pozostawienie wniosku o przyznanie dopłat bez rozpatrzenia.
Wobec powyższego w ocenie Sądu stwierdzić należy, że skarżący nie zachował wymogu określonego w art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wobec czego skargę niniejszą, jako przedwczesną, należało odrzucić.