Sprawa ze skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego zakończonego wyrokiem WSA w Gliwicach w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 1060/11 w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 sierpnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 1060/11 w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej postanawia: - działając z urzędu - na podstawie art. 156 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) s p r o s t o w a ć błąd pisarski w postanowieniu z dnia 13 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 105/12 w ten sposób, że w wersie 20 sentencji zamiast ,,odrzucić wniosek" wpisać: ,,odrzucić skargę ". WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

W dniu 13 marca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wydał postanowienie mocą, którego odrzucił skargę wniesioną przez M.W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 sierpnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 1060/11. W wersie 20 sentencji przedmiotowego postanowienia, wskutek błędu pisarskiego niewłaściwie użyto wyrazu ,,wniosek" zamiast ,,skargę".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Z kolei w myśl art. 166 p.p.s.a., do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Wynikająca z wyżej wymienionych przepisów, możliwość sprostowania niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek w postanowieniu jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie jego wadliwości przez nadanie mu takiego brzmienia, jakie Sąd zamierzał. Błąd pisarski może polegać np. na niewłaściwym przywołaniu nazwy lub wyrazu, mylnej jego pisowni, opuszczeniu czy wreszcie błędzie gramatycznym (patrz: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2010 r. I OZ 962/10, LEX nr 742213).

Właśnie z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, bowiem Sąd po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2012 r. wydał postanowienie w treści, którego użył niewłaściwego określenia, nazywając skargę o wznowienie postępowania, wnioskiem.

Z tych względów, na mocy art. 156 § 1 i § 2 w związku z art. 166 p.p.s.a., Sąd sprostował błąd pisarski, w sposób określony w sentencji niniejszego postanowienia.

2

Strona 1/1