Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. B. na decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych postanawia: odrzucić skargę;
Skarżący D. B. pismem z dnia 15 września 2011 r., (uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2011 r.) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, skargę na decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia mu wysokości zobowiązania z tytułu podatku od środków transportowych za 2011 rok.
Przedmiotowa decyzja Prezydenta Miasta S. w swej treści zawierała prawidłowe pouczenie, iż służy od niej prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., które należy złożyć za pośrednictwem organu pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę, Prezydent Miasta S. zawarł informację, iż wbrew twierdzeniom skarżącego ww. decyzja, nie została zaskarżona do organu drugiej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
W myśl art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie ppsa kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie w sprawie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt.1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
4a. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach,
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków inne niż określone w pkt.5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru na działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt.1-4a.
Nadto w świetle art. 52 § 1 ppsa, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie chyba, że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Prawa Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Z kolei przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2).
Odnosząc powyższą regulację do niniejszej sprawy wskazać należy, iż skarżący pomimo prawidłowego pouczania zawartego w zaskarżonej przez niego decyzji, nie wyczerpał środka zaskarżenia jaki służył mu w postępowaniu podatkowym poprzez wniesienie odwołania od decyzji wydanej przez Prezydenta Miasta S. z dnia z dnia [...] Nr [...], a co za tym idzie przedwcześnie wniósł skargę do sądu administracyjnego.
Zgodnie bowiem z treścią art. 220 § 1 Ordynacji podatkowej, od decyzji organu podatkowego wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ wyższego stopnia (§ 2).
Mając na uwadze powyższe, skargę wniesioną w niniejszej sprawie uznano za wniesioną przedwcześnie, zatem niedopuszczalną i odrzucono ją na mocy art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 ppsa w myśl, którego Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Niedopuszczalność skargi z innych przyczyn występuje w szczególności, gdy skarga zostanie wniesiona bez wyczerpania środków zaskarżenia.