Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bożena Pindel po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu K. R. wynagrodzenie od Skarbu Państwa w kwocie 221, 40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy, w tym podatek od towarów i usług w kwocie 41,40 zł) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2015 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy, ustanawiając mu radcę prawnego, którym wyznaczony został radca prawny K. R.. Nastąpiło to już po odrzuceniu skargi postanowieniem z dnia 4 maja 2015 r. ze względu na nieuiszczenie od niej wpisu.
Wyznaczony pełnomocnik dnia 21 października 2015 r. przeglądał akta w siedzibie Sądu (zapisem urzędowy, k. 243 akt), a następnie złożył wniosek
"o przyznanie kosztów nieopłaconej ani w całości, ani w części pomocy prawnej świadczonej z urzędu", przedstawiając opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W opinii tej podzielił stanowisko wyrażone w uzasadnieniu postanowienia z dnia 4 maja 2015 r., że skarga podlegała odrzuceniu, gdyż skarżący nie wykonał w terminie wezwania do uiszczenia wpisu. Nawiązał zarazem do przywołanych przez Sąd okoliczności poprzedzających wydanie tego orzeczenia, tj. do odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy i jego bezskutecznego wniosku o przywrócenie wspomnianego terminu. Zdaniem pełnomocnika postanowienie z dnia 4 maja 2015 r. jest konsekwencją wcześniej podjętych w sprawie rozstrzygnięć i nie można w sposób odpowiedzialny sporządzić i uzasadnić skargi kasacyjnej mogącej je zakwestionować.
Mając powyższe na względzie, zważono, co następuje:
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W rozpatrywanym zakresie należy zatem sięgnąć do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu
(Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm., dalej powoływanego jako rozporządzenie).
W myśl § 15 pkt 1 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w jego rozdziałach 3-4. W przepisie tym dopuszczono zatem bądź określenie wspomnianego składnika wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości równej przyjętym w rozporządzeniu stawkom minimalnym, bądź jego podwyższenie we wskazanych granicach, nie przewidziano natomiast jego obniżenia, tj. przyznania go w kwocie mniejszej niż stawka minimalna. Możliwość taką wprowadzono z dniem 15 sierpnia 2015 r. w wyniku nowelizacji przytoczonego wyżej art. 250 przeprowadzonej przez art. 1 pkt 67 z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658), który wedle art. 2 tej ustawy stosuje się również do postępowań wszczętych przed dniem jej wejścia w życie. Zgodnie z dodanym do art. 250 ustawy-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi § 2 w uzasadnionych przypadkach sąd może obniżyć wynagrodzenie pełnomocnikowi wyznaczonemu w ramach prawa pomocy.