Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Granieczny, , , po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. S. i A. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych p o s t a n a w i a odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

W dniu 18 października 2010 r. (data nadania) E. S. i A. S. wnieśli skargę na postanowienie z dnia [...], nr [...], którym Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił w całości postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] nr [...] o odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 25 maja 2007 r. [...] i umorzył postępowanie w sprawie z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Pod skargą podpisał się jedynie A. S..

Wobec powyższego, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 29 listopada 2010 r. wezwano skarżącą E. S. do usunięcia braku formalnego skargi na wyżej wymienione postanowienie poprzez podpisanie skargi w siedzibie tutejszego sądu lub nadesłanie podpisanego egzemplarza skargi w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Ponadto na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 29 listopada 2010 r. wezwano skarżących E. i A. S. do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego od skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K., o którym mowa powyżej, w kwocie 100 zł, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi.

Przesyłka zawierająca m.in. odpis powyższego zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego została doręczona skarżącemu w dniu

7 grudnia 2010 r. W tym samym dniu doręczona została przesyłka adresowana do skarżącej i zawierająca m.in. wezwanie do usunięcia braku formalnego skargi oraz odpis zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego

Do chwili obecnej wpis od skargi nie został uiszczony. Brak formalny skargi również nie został usunięty.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwaną dalej ppsa), skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

Odnosząc tę regulację prawną do rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że termin wyznaczony skarżącym E. i A. S. przez Sąd do uiszczenia wpisu upłynął bezskutecznie w dniu 14 grudnia 2010 r.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 57 § 1 ppsa skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a zatem musi odpowiadać wymaganiom stawianym przez art. 46 ppsa wszystkim pismom w postępowaniu sądowym oraz zawierać dodatkowe elementy określone w art. 57 § 1 pkt 1-3 ppsa. W myśl więc art. 46 § 1 pkt 4 każde pismo strony powinno zawierać m. in. podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Dlatego też wezwano skarżącą E. S., w trybie art. 49 ppsa, do usunięcia tego braku w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Na podstawie bowiem tego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do uzupełnienia jej braków obliguje sąd, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ppsa, do jej odrzucenia.

Taka sytuacja miała miejsce w rozpatrywanej sprawie, gdyż termin do uzupełnienia braku formalnego skargi, wyznaczony E. S. przez Sąd w wezwaniu pod rygorem jej odrzucenia, upłynął bezskutecznie z dniem 14 grudnia 2010 r.

Reasumując - wpis od skargi nie został uiszczony, a ponadto w stosunku do skarżącej E. S. skarga dotknięta jest dodatkowo brakiem formalnym - taką skargę należało więc odrzucić.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ppsa i art. 220 § 3 ppsa orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1