Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja - Klimczyk, , , po rozpoznaniu w dniu 10 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę P. K. na oznaczoną w sentencji niniejszego postanowienia decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach.
W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd wskazał, że przesyłka polecona adresowana do pełnomocnika strony skarżącej zawierająca wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi została awizowana w dniu 5 lutego 2018 r., a następnie awizowana powtórnie w dniu 13 lutego 2018 r. Przesyłka powyższa została w dalszej kolejności wydana upoważnionemu pracownikowi adresata w dniu 20 lutego 2018 r. Sąd mając na uwadze regulację zawartą w art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej "ppsa") uznał, że doręczenie ww. przesyłki nastąpiło już wcześniej, tj. z dniem 19 lutego 2018 r. Wobec tego siedmiodniowy termin na wykonanie wezwania do uzupełnienia braku formalnego skargi upłynął z dniem 26 lutego 2018 r. Pełnomocnik strony skarżącej uzupełnił natomiast brak formalny skargi w dniu 27 lutego 2018 r., a więc już po upływie terminu przewidzianego do dokonania tej czynności.
Przesyłka polecona zawierająca odpis powyższego postanowienia została wydana pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 25 kwietnia 2018 r.
W dniu 2 maja 2018 r. pełnomocnik strony skarżącej wniósł zażalenie na powyższe postanowienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu pełnomocnik skarżącego podniósł, że zakładając, iż doszło do uchybienia terminu, to - wobec adnotacji na awizo, zgodnej z datą wydania pisma w placówce pocztowej - byłoby ono całkowicie niezawinione przez stronę. Zaznaczył, że postąpił on zgodnie z adnotacją doręczyciela, który wystawił awizo, tj. odebrał przesyłkę z placówki pocztowej w zakreślonym terminie. Wskazał, że z uwagi na dużą ilość korespondencji - w czasie okresowej nieobecności - zachowuje awizo i stosując się do jego treści odbiera korespondencję nie dokonując analizy poszczególnych przesyłek, celem sprawdzenia właściwego obliczania przez doręczyciela terminu pozostawienia przesyłki w placówce. Jest to bowiem technicznie niemożliwe z uwagi na ilość korespondencji wpływającej do kancelarii. Zdaniem pełnomocnika skarżącego pomyłka doręczyciela nie może obciążać strony, której pełnomocnik bez własnej winy odebrał przesyłkę - stosownie do adnotacji na awizo - wydaną we wskazanym dniu, co utwierdziło go w przekonaniu o prawidłowości procedury odbioru. Dodatkowo podkreślił, że uzupełnił brak formalny skargi w zakreślonym 7 - dniowym terminie od daty odbioru przesyłki.
Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie strony skarżącej na postanowienie tut. Sądu z dnia 4 kwietnia 2018 r.
o odrzuceniu skargi. W uzasadnieniu NSA na marginesie wskazał, że okoliczność wydania przesyłki po skutecznym doręczeniu w trybie fikcji doręczenia, co prawda nie niweluje skutku doręczenia, ale może stanowić okoliczność uzasadniającą wniosek o przywrócenie terminu, przy czym skuteczność takiego wniosku zależna jest od uprawdopodobnienia, że uchybienie terminowi nastąpiło bez winy strony.