Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, , , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2007 r. sprawy ze skargi I. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych - interpretacja w kwestii wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Zarządzeniem z dnia 11 września 2007 r. pełnomocnik strony skarżącej - doradca podatkowy T. K. - został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku tutejszego Sądu z dnia 13 czerwca 2007 r. oddalającego skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. wymienione w sentencji niniejszego postanowienia. Wezwanie powyższe zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 14 września 2007 r., natomiast wpis od skargi kasacyjnej w kwocie [...] zł został uiszczony przez stronę skarżącą w dniu 27 września 2007 r.

Jednocześnie w piśmie z dnia 27 września 2007 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej podnosząc w uzasadnieniu, iż wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego zostało doręczone jej pełnomocnikowi, z którym porozumiewa się ona przy pomocy poczty elektronicznej (sprawdzanej codziennie przez męża skarżącej). Z uwagi na nieprawidłowe działanie Internetu (" w ostatnim tygodniu"), pocztę elektroniczną odebrał małoletni syn skarżącej, zaś uwadze męża uszła wiadomość przesłana przez pełnomocnika o konieczności uiszczenia wpisu sądowego. Skarżąca wskazała, iż dopiero w dniu 27 września 2007 r. odebrała osobiście informację o wezwaniu do uiszczenia wpisu, na co też natychmiast zareagowała wpłacając w tym samym dniu prawidłową kwotę wpisu. Podkreśliła ona także, iż nigdy nie było sytuacji, aby jakakolwiek wiadomość otrzymana za pomocą poczty elektronicznej została przeoczona, zaś z uwagi na dużą ilość spraw sądowych taka forma przekazywania informacji była dla skarżącej i jej męża dogodna, bowiem każda przekazana wiadomość "miała swe pisemne potwierdzenie w postaci maila".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

Ratio legis instytucji przywrócenia terminu stanowi niewątpliwie ochrona stron postępowania przed negatywnymi skutkami w zakresie postępowania sądowego, w przypadku braku ich winy w niedokonaniu w terminie czynności procesowej. Aby jednak Sąd mógł rozpoznać merytorycznie wniosek o przywrócenie terminu, musi on zostać złożony do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w terminie 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.), co w niniejszej sprawie miało miejsce.

Rozpoznając merytorycznie przedmiotowy wniosek stwierdzić jednak należy, iż nie mógł zostać uwzględniony.

Aby uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek o przywrócenie terminu, strona powinna bowiem uwiarygodnić swoją staranność, jak również fakt że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna. Brak winy w uchybieniu terminu przyjąć można jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (M. Jaśkowska, A. Wróbel: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Kraków 2000r., str. 368 - 370). Zgodnie z utrwalonym w tej mierze poglądem przyjętym w orzecznictwie przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 560/00 niepubl., wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 maja 1997r., sygn. akt SA/Sz 630/96, LEX nr 30748).

Strona 1/2