Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia SO (del.) Dorota Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 (słownie: sto) złotych.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] nr [...] ustalającą J. H. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn na kwotę [...] zł z tytułu nabycia w dniu 21 czerwca 2010 r. prawa dożywotniej nieodpłatnej służebności mieszkania.
Na powyższą decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. J. H. (dalej: skarżąca) wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
W piśmie z dnia 21 listopada 2014 r. skarżąca złożyła oświadczenie o cofnięciu skargi, wnosząc jednocześnie o umorzenie postępowania oraz o zwrot wpisu sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: P.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Stosownie z kolei do art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
W orzecznictwie sądowym wskazuje się, że skarżący może rozporządzać skargą po jej wniesieniu. Oznacza to, że może on zrezygnować z kontynuowania postępowania sądowego, cofając skargę. Czynność skarżącego w postaci cofnięcia skargi co do zasady wiąże sąd. Ustawa dopuszcza możliwość nieuwzględnienia żądania skarżącego dopiero wówczas, gdy zostanie stwierdzone naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub stanowiące przyczynę wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej (por. np. postanowienie NSA z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt I OSK 776/10, LEX nr 741676; postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 18 maja 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 358/10, LEX nr 670827). Zaznaczyć jednocześnie trzeba, że w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym cofnięcie skargi, o jakim mowa w art. 60 P.p.s.a., ze skutkiem określonym w art. 161 § 1 pkt 1 tejże ustawy możliwe jest do czasu wydania przez ten sąd orzeczenia, od którego przysługuje skarga kasacyjna (por. wyrok NSA z dnia 9 lutego 2005 r., sygn. akt GSK 551/04, LEX nr 187112).
W rozpatrywanej sprawie skarżąca w piśmie procesowym z dnia 21 listopada 2014 r. złożyła oświadczenie o cofnięciu skargi.
Sąd uznał przy tym, że cofnięcie skargi nie zmierza ani do obejścia prawa, ani też do utrzymania w mocy aktu, który dotknięty byłby wadą nieważności lub wydany byłby z naruszeniem prawa, stanowiącym podstawę do wznowienia postępowania.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
w związku z art. 60 P.p.s.a. orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.
Zgodnie natomiast z art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a., Sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma cofniętego. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, wobec czego na podstawie przywołanego przepisu orzeczono jak w punkcie drugim sentencji postanowienia.