Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska, po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej A w C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia postanowienia o zaliczeniu wpłat z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi p o s t a n a w i a 1. uchylić zaskarżone postanowienie Sądu zawarte w punkcie 2 wyroku z dnia 27 października 2016 r.; 2. zwrócić Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w C. kwotę 100 (słownie: sto) złotych uiszczoną na konto Naczelnego Sądu Administracyjnego tytułem wpisu od zażalenia.
Wyrokiem z dnia 27 października 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 544/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w pkt 1 uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C., oznaczone w sentencji postanowienia, a w pkt 2 zasądził od organu na rzecz skarżącej koszty postępowania. Odpis wyroku wraz z postanowieniem został doręczony organowi w dniu 12 grudnia 2016 r.
Pismem z dnia 16 grudnia 2016 r. organ wniósł zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w pkt 2 powyższego wyroku wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania. Postanowieniu temu zarzucił naruszenie art. 200 i art. 210 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a.") poprzez ich błędne zastosowanie i nieprawidłowe zasądzenie od organu kosztów postępowania, podczas gdy skarżący nie złożył wniosku o zasądzenie na jego rzecz kosztów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 227 § 1 p.p.s.a. zażalenie przysługuje na zarządzenie przewodniczącego oraz postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie kosztów sądowych, jeżeli strona nie składa środka odwoławczego co do istoty sprawy.
Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie, albowiem organ wniósł jedynie zażalenie na postanowienie zawarte w pkt 2 wyroku tut. Sądu z dnia 27 października 2016 r. nie wnosząc jednocześnie skargi kasacyjnej od powyższego wyroku.
Należy mieć na uwadze, ze zgodnie z art. 195 § 2 p.p.s.a. jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Przepis ten stanowi zatem podstawę do dokonania przez wojewódzki sąd administracyjny autokontroli wydanego postanowienia i w przypadku stwierdzenia zaistnienia zawartych w nim przesłanek uchylenia go bez konieczności przesyłania akt sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu. Uchylenie zaskarżonego postanowienia i ponowne rozpoznanie sprawy powinny mieć miejsce wówczas, gdy sąd podziela podniesiony w zażaleniu zarzut nieważności postępowania lub uznaje, że jest ono oczywiście uzasadnione. Powyższy wyjątek od zasady dewolutywności zażalenia jest uzasadniony względami ekonomii postępowania [por. A. Wróbel (w:) K. Chorąży, W. Taras, A. Wróbel, Postępowanie administracyjne..., s. 337].
W ocenie Sądu zażalenie jest oczywiście uzasadnione, co uprawniało Sąd do uchylenia zaskarżonego postanowienia co do kosztów postępowania zawartego w pkt 2 wyroku z dnia 27 października 2016 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 200 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Należy przy tym zauważyć, że rozstrzygnięcie o kosztach postępowania uzależnione jest od uprzedniego złożenia wniosku o ich przyznanie, co wynika z treści art. 210 § 1 p.p.s.a., o ile orzeczenie kończące postępowania nie jest wydane na posiedzeniu niejawnym, a strona nie jest reprezentowana przez pełnomocnika zawodowego (§ 2 art. 210 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie w wyroku z dnia 27 października 2016 r. Sąd w pkt 2 zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 697 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, mimo że działający w imieniu skarżącej pełnomocnik zawodowy w osobie adwokata wniosku o ich zasądzenie nie złożył ani na etapie wnoszenia skargi, ani też przesyłając dokumenty w celu uzupełnienia jej braków formalnych. Rację ma zatem organ, że zasądzenie kosztów w tak ukształtowanym stanie faktycznym narusza art. 200 w zw. z art. 210 p.p.s.a.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 195 § 2 w zw. z art. 227 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w pkt 1 sentencji postanowienia.
O zwrocie wpisu od zażalenia orzeczono na podstawie art. 225 p.p.s.a. (kwota nienależnie uiszczona), albowiem zgodnie z art. 227 § 2 p.p.s.a. od zażaleń, o których mowa w § 1, nie pobiera się opłat sądowych.