Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Piotr Łukasik po rozpoznaniu w dniu 23 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Z. D. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stawek opłaty targowej w 2014 r. w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym postanawia 1) zwolnić skarżącego od kosztów sądowych; 2) ustanowić dla skarżącego radcę prawnego.
Odpowiadając na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi Z. D. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. W motywach wniosku złożonego na urzędowym formularzu skarżący podniósł, że nie posiada środków na pokrycie kosztów sądowych z uwagi na to, że całość jego dochodu przeznaczona jest na wydatki dnia codziennego, a przede wszystkim na leczenie. Według wniosku skarżący nie posiada żadnego majątku, poza mieszkaniem o pow. 47,5 m2 oraz odziedziczonym nieznacznym udziałem we współwłasności gospodarstwa domowego. Skarżący podkreślił, że jest niepełnosprawny od dzieciństwa. W jego ocenie stanowi to podstawę do dyskryminacji właściwego urzędu pracy, co w konsekwencji utrudnia mu podjęcie dodatkowego zatrudnienia. Do wniosku dołączono roczne obliczenie podatku przez organ rentowy (PIT-40A) oraz fakturę dokumentującą zakup medykamentów za kwotę 193,20 zł.
W dalszej kolejności skarżący, w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego, przedłożył kolejne dokumenty źródłowe.
Na gruncie wspomnianych wyżej dokumentów ustalono, co następuje. Miesięczny dochód skarżącego wynosi aktualnie 1.017,77 zł netto. Wnioskodawca nie posiada na rachunku bankowym żadnych środków pieniężnych. W ciągu ostatnich czterech miesięcy wydatkował na zakup lekarstw łącznie 623,98 zł, co w skali miesiąca wynosi 155,99 zł. Czynsz za mieszkanie stanowi kwotę 350,87 zł. Średnia miesięczna należność z tytułu dostawy energii elektrycznej wynosi 37,95 zł; odpowiednio - gazu - 25,88 zł; wody - 78,74 zł; z tytułu usług telekomunikacyjnych - 34,02 zł; za TV kablową - 27 zł. Skarżący dodatkowo ponosi opłatę za korzystanie z garażu w kwocie 89,97 zł. Z tytułu należności podatkowych na rzecz Urzędu Miasta C. skarżący ponosi miesięcznie obciążenia rzędu 6 zł.
Trzeba w tym miejscu podkreślić, że skarżącemu wielokrotnie przyznano już prawo pomocy w innych sprawach przed Sądem, np. postanowieniem z dnia 7 września 2010 r., sygn. akt II SO/Gl 12/10 zwolniono go od kosztów sądowych i przyznano mu adwokata, postanowieniem z dnia 11 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 1528/12 zwolniono go od kosztów sądowych, a postanowieniem z dnia 12 czerwca 2013 r. ustanowiono mu radcę prawnego w sprawie sygn. akt II SA/Gl 1132/13. Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2015 r. przyznano mu prawo pomocy w zakresie całkowitym w sprawie I SA/Gl 1238/14.
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej w skrócie: "P.p.s.a.") przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym - czyli w myśl art. 245 § 2 tej ustawy obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego lub innego profesjonalnego pełnomocnika - następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Strona, wnosząc o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie, powinna zatem udowodnić istnienie wspomnianego faktu, przedstawiając - z własnej inicjatywy lub na wezwanie - stosowną dokumentację źródłową.
W ocenie rozpoznającego wniosek w przypadku skarżącego przesłanka ta została spełniona. Wykazał on przede wszystkim, że otrzymuje bardzo niewielkie świadczenie rentowe, które z pewnością nie może wystarczyć na opłacenie zarówno wszystkich niezbędnych wydatków życiowych, jak i kosztów postępowania. Renta ta stanowi jedyne stałe źródło dochodu skarżącego i bez większego wpływu na jego możliwości płatnicze pozostaje to, że jego sytuację życiową polepsza prowadzenie przez niego upraw rolnych na gospodarstwie posiadanym przez niego we współwłasności, w tym sporadyczna sprzedaż uzyskanych w ten sposób płodów rolnych (co ustalono na podstawie akt administracyjnych sprawy).
Nie sposób zatem przyjąć, aby kwota 350 zł, która pozostaje skarżącemu do dyspozycji po uiszczeniu wszystkich niezbędnych opłat i wydatków, pozwoliła mu na partycypację w kosztach sądowych związanych z jego udziałem w postępowaniu.
Nie można również tracić z pola widzenia stanu zdrowia skarżącego i związanych z nim obciążeń finansowych.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.