Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Gabriel Radecki po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2014 r. w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącej o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi T. I. wynagrodzenie od Skarbu Państwa w kwocie 166,05 zł (słownie: sto sześćdziesiąt sześć złotych, w tym podatek od towarów i usług w kwocie 31,05 zł) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2015 r. referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy, ustanawiając jej adwokata, którym wyznaczony został adwokat T. I. Nastąpiło to już po oddaleniu skargi, co uczyniono wyrokiem z dnia 3 grudnia 2014 r.
Pełnomocnik najpierw udzielił dalszego pełnomocnictwa celem zapoznania się z aktami sprawy, a następnie przedłożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wnosząc jednocześnie o zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych wraz z oświadczeniem, że koszty te nie zostały zapłacone ani w całości, ani w części.
Mając powyższe na względzie, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W rozpatrywanym zakresie należy zatem sięgnąć do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013 r. poz. 461, dalej powoływanego jako rozporządzenie).
Stosownie do § 19 pkt 1 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w jego rozdziałach 3-5. Stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały określone w § 18 ust. 1 znajdującym się w rozdziale 5 rozporządzenia. W pkt 1 tego przepisu wskazano takie stawki za postępowanie przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji, a w punkcie 2 - w instancji drugiej. Pełnomocnik w niniejszej sprawie, ustanowiony już po zakończeniu postępowania w instancji pierwszej, podejmował czynności, za które, w myśl § 18 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, przysługuje wynagrodzenie za instancję drugą, czyli złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Niemniej stawka opłaty za tę czynność wymaga uwzględnienia stawki za postępowanie w pierwszej instancji. Otóż § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia należy się za nią wynagrodzenie w wysokości 75 % stawki za postępowanie w pierwszej instancji, jeżeli, jak w niniejszej sprawie, w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat.
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji w sprawach, w których przedmiot stanowi należność pieniężna, oblicza się na podstawie § 6, czyli w zależności od wysokości tej wartości. W świetle § 6 pkt 2 rozporządzenia, jeżeli wartość ta mieści się w przedziale od 500 zł do 1500 zł, jak w niniejszej sprawie, w której przyjęto ją w kwocie 1226 zł (zarządzenie z dnia 28 lipca 2014 r.), stawka ta wynosi 180 zł. 75% tej stawki to 135 zł.
W myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia przyznane wynagrodzenie (opłatę), trzeba podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, tj. o 23% (31,05 zł).
Wobec powyższego na podstawie art. 250 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i z uwzględnieniem § 2 ust. 3, § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. b) oraz § 19 pkt 1 rozporządzenia orzeczono jak w sentencji.