Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), , Sędziowie Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Wojciech Organiściak, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego w kwestii wniosku skarżącego o wyłączenie sędziego NSA Ewy Madej postanawia: oddalić wniosek; WSA/post.1 - sentencja postanowienia
W piśmie z dnia 12 stycznia 2010 r. skarżący zawarł wniosek o wyłączenie sędziego NSA Ewy Madej ,,za artystyczne ściemnianie i brak odpowiedzialności".
Na mocy zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia 1 lutego 2010r., wezwano skarżącego do podania przyczyny uzasadniającej wyłączenie sędziego oraz powołania okoliczności uprawdopodabniających istnienie tej przyczyny.
Powyższe wezwanie zostało skutecznie doręczone skarżącemu w dniu 1 lutego 2008r.
W odpowiedzi na powyższe Z.W. nadesłał do Sądu pismo datowane na dzień 11 lutego 2010r., w którym wskazał, iż wnosi o wyłączenie sędziego Ewy Madej bowiem ,,przestała procedować zgodnie z prawem".
W dniu 4 marca 2010r. sędzia NSA Ewa Madej złożyła oświadczenie, iż nie znane są jej jakiekolwiek powody do uwzględnienia tego wniosku, nie zachodzi żadna z podstaw wyłączenia z mocy prawa, ani też nie znajduje powodu do wyłączenia na podstawie art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wskazała nadto, iż w przedmiotowym postępowaniu sądowym wydawała zarządzenia z racji pełnienia funkcji przewodniczącej wydziału (zażalenie na jedno z tych zarządzeń NSA oddalił).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie ppsa, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Treść powołanego przepisu nie wskazuje jakiego rodzaju okoliczności mogłyby uzasadniać podejrzenie braku bezstronności i tym samym wyłączenie sędziego. Wobec powyższego zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania oraz na treść podejmowanego rozstrzygnięcia przez sędziego. Mogą to być więc okoliczności wynikające ze stosunku osobistego pomiędzy sędzią, a jedną ze stron charakteryzujące się przede wszystkim istnieniem więzi emocjonalnej, której podstawą jest np. stosunek pokrewieństwa, przyjaźni, dłuższej znajomości, zależności służbowej, gospodarczej, społecznej, jak również wszelkie obiektywnie zaistniałe okoliczności, dające podstawę do powstania wątpliwości, co do bezstronności sędziego.
Z kolei art. 20 ppsa wskazuje na wymagania formalne wniosku o wyłączenie sędziego. W myśl tego przepisu wniosek strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy. Powinien on zawierać, obok ogólnych warunków, którym powinno odpowiadać każde pismo strony, także wskazanie sędziego, podanie przyczyny uzasadniającej wyłączenie oraz powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie tej przyczyny. Wniosek, który nie spełnia tych wymogów podlega oddaleniu. Nie ulega więc wątpliwości, że wnioskodawca składając ów wniosek powinien wskazać fakty, które mogłyby wywołać wątpliwość co do bezstronności sędziego (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 grudnia 2005 r., sygn. akt II SO/Ol 249/05, publ. LEX nr 235267).
Odnosząc powyższe uwagi do wniosku skarżącego podnieść należy, że w świetle przytoczonych wyżej przepisów nie może on odnieść skutku. Skarżący bowiem prócz niedorzecznych stwierdzeń zawartych zarówno w piśmie z dnia 12 stycznia 2010r. jak i w piśmie z dnia 11 lutego 2010r. nie wykazał zasadności wniosku, pomimo wyraźnie sformułowanego wezwania. Okoliczności wskazane przez skarżącego nie mogą stanowić przesłanki wyłączenia sędziego na wniosek strony.
Wobec powyższego w oparciu o art. 19 ppsa i art. 20 ppsa oraz przy zastosowaniu art. 22 § 1 i 2 ppsa, orzeczono jak w sentencji postanowienia.