Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka, , , po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych p o s t a n a w i a zasądzić od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 697,00 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
A. K., reprezentowana przez pełnomocnika - doradcę podatkowego wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...], dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych.
Wyrokiem z dnia 7 stycznia 2010 r. Sąd skargę oddalił.
Na skutek złożonej przez pełnomocnika skarżącej skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r. uchylił zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania oraz zasądził od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 380 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Ponownie rozpoznając sprawę, wyrokiem z dnia 20 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację oraz zasądził od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Na rozstrzygnięcie dotyczące kosztów, zawarte w powyższym wyroku, pełnomocnik złożył zażalenie. Zarzucił w nim, że Sąd pierwszej instancji nie ustosunkował się do złożonego przez niego wniosku o przyznanie należnych kosztów. We wniosku tym strona wniosła bowiem o zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania w kwocie 1417 zł, tj. kosztów w postępowaniu przy pierwotnym rozpoznaniu sprawy przez sąd pierwszej instancji, wynoszących 457 zł oraz kosztów w postępowaniu przy powtórnym rozpoznaniu sprawy przez ten Sąd w kwocie 960 zł. Dodał, że wnioskowana kwota wynagrodzenia w postępowaniu przy powtórnym rozpoznaniu sprawy to czterokrotność stawki minimalnej, co znajduje oparcie w przepisach rozporządzenia o wynagrodzeniu doradców podatkowych. Dodał, iż zastosowanie takiej stawki uzasadnione jest również faktem, iż miejsce zamieszkania skarżącej oraz siedziba pełnomocnika jest znacznie oddalona od siedziby Sądu.
Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2012 r. sygn. akt II FZ 439/12 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie zawarte w punkcie drugim wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 lutego 2012 r. i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania w powyższym zakresie.
W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w niniejszej sprawie dwukrotnie: raz wyrokiem z dnia 7 stycznia 2010 r., w którym oddalił skargę oraz w dniu 20 lutego 2012 r., po przekazaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny sprawy do ponownego rozpoznania, uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od organu koszty postępowania w wysokości 457 zł. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał też, że pełnomocnik skarżącej złożył do Sądu na piśmie spis kosztów poniesionych przez stronę. Wynika z niego, że koszty te (według strony) wynoszą łącznie 1.417 zł, na którą to kwotę składają się koszty w postępowaniu sądowym po uchyleniu wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny oraz koszty w postępowaniu przy pierwotnym rozpoznaniu sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. NSA wskazał, że orzeczenie Sądu pierwszej instancji w przedmiocie kosztów nie uwzględnia kosztów wynagrodzenia pełnomocnika poniesionych w związku z celowym dochodzeniem praw w czasie dwukrotnego postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym. Sąd odwoławczy podzielił przy tym pogląd wyrażony w piśmiennictwie, zgodnie z którym, jeżeli doradca podatkowy reprezentuje stronę w obu instancjach, stawki wynagrodzenia odnoszą się do każdej instancji oddzielnie. Wskazał, że jeżeli orzeczenie sądu administracyjnego pierwszej instancji zostanie uchylone a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania, za ponowny udział przed sądem pierwszej instancji przysługuje odrębne wynagrodzenie (tak B. Dauter, Zarys metodyki pracy sędziego sądu administracyjnego, LexisNexis, Warszawa 2008, s. 446). Pogląd powyższy jest również aprobowany w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. postanowienie NSA z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 38/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl oraz postanowienie NSA z dnia 21 października 2011 r., sygn. akt II FZ 490/11, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).