Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Piotr Łukasik po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi P. R. na Uchwałę Rady Miasta Gliwice z dnia 23 lipca 2015 r. nr VIII/168/2015 w przedmiocie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalania wysokości tej opłaty w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym postanawia 1) zwolnić skarżącego od kosztów sądowych; 2) ustanowić dla skarżącego radcę prawnego.
W zażaleniu z dnia 4 września 2016 r. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach P. R. zwrócił się między innymi z żądaniem zwolnienia od kosztów sądowych.
W dalszej kolejności, w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego, skarżący przedłożył urzędowy formularz wniosku z dnia 16 października 2016 r., w którym rozszerzył zakres pierwotnego wniosku o ustanowienie radcy prawnego bądź adwokata. W uzasadnieniu wniosku skarżący wyraził dezaprobatę dla zaskarżonej Uchwały, nadmieniając, że jest osobą niepełnosprawną, która korzysta ze wsparcia osób trzecich między innymi z posiłków wydawanych przez opiekę społeczną. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący odnotował, że posiada mieszkanie o pow. 101,34 m2, którego wartości nie potrafi oszacować. Nadmienił dalej, że składnikami jego dochodu są renta inwalidzka i dodatek pielęgnacyjny w łącznej kwocie 441 zł. Do kosztów miesięcznych zaliczył: spłatę zaległości z tytułu świadczenia alimentacyjnego (200 zł) i należności czynszowych (200 zł); czynsz (406,51 zł); należność z tytułu zużycia energii elektrycznej (37,44 zł); koszt paliwa gazowego (156 zł); usługi telekomunikacyjne i teleinformatyczne (90,50 zł); spłatę zobowiązania wobec A (59,43 zł). Do wniosku dołączono wyciągi z transakcji bankowych, które potwierdziły część sygnalizowanych wyżej obciążeń budżetowych skarżącego.
Trzeba w tym miejscu odnotować, że postanowieniem z dnia 7 stycznie 2016 r. w postępowaniu o sygn. akt I SO/Gl 10/15, referendarz sądowy przyznał P. R. prawo pomocy w pełnym zakresie, tj. poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Referendarz odnotował wówczas, że skarżący częściowo z własnej inicjatywy, a po części w odpowiedzi na wezwanie, przedstawił dokumentację źródłową, która potwierdziła podniesione przez niego okoliczności. Przyjęto wtedy, że skarżący jest osobą niepełnosprawną z niewielkim dochodem, który nie bilansuje jego wydatków. Skarżący korzysta ze wsparcia ośrodka pomocy społecznej oraz rodziny. Sytuację komplikuje posiadane przez niego zadłużenie.
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej w skrócie: "P.p.s.a.") przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym - czyli w myśl art. 245 § 2 tej ustawy obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego lub innego profesjonalnego pełnomocnika - następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Strona, wnosząc o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie, powinna zatem udowodnić istnienie wspomnianego faktu, przedstawiając - z własnej inicjatywy lub na wezwanie - stosowną dokumentację źródłową.
W ocenie rozpoznającego wniosek w przypadku skarżącego przesłanka ta została spełniona. Wykazał on przede wszystkim, że otrzymuje bardzo niewielkie świadczenie rentowe, które z pewnością nie może wystarczyć na opłacenie zarówno wszystkich niezbędnych wydatków życiowych, jak i kosztów postępowania. Z oczywistych powodów skarżący korzysta ze wsparcia finansowego rodziny. Nie można jednakże wymagać, aby część tego wsparcia została przeznaczona na pokrycie kosztów niniejszego postępowania. Taki stan rzeczy skutkowałby pozbawieniem skarżącego środków finansowych na inne, niezbędne w jego przypadku wydatki.
Nie można również tracić z pola widzenia okoliczności, iż niemalże w niezmienionym stanie faktycznym skarżącemu przyznano prawa pomocy kilka miesięcy temu. Obecnie, orzekający nie dopatrzył się na tyle istotnych zmian okoliczności stanu faktycznego, które mogłyby wpłynąć na zmianę poprzednio zajętego stanowiska.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.