Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielko-polskim - Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 12 marca 2010 r. wniosku "Q" Sp. z o.o. o zwolnienie od wpisu od skargi w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych postanowił: odmówić przyznania prawa pomocy.
Do skargi na wskazaną na wstępie decyzję Dyrektora Izby Celnej skarżąca spółka dołączyła wniosek - jak wynika z jego uzasadnienia - o zwolnienie od wpisu od skargi. Motywując wniosek podniesiono, że w związku ze spadkiem przychodów spółka znalazła się w trudnej sytuacji gospodarczej, w związku z czym musiała ograniczyć zatrudnienie (z 21 do 4 pracowników).
W oświadczeniu o majątku i dochodach wskazano, że kapitał zakładowy spółki wynosi 554.165,50 zł, a wartość środków trwałych - według bilansu - 9.389,80 zł.
W bilansie za ostatni rok obrotowy spółka wykazała stratę wynoszącą 702.985 zł. Spółka nie ma pieniędzy ani majątku nadającego się do sprzedaży. Do wniosku dołączyła odpisy rocznych zeznań w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 i 2008 rok oraz sporządzone na druku deklaracji CIT-2 obliczenie dochodu za okres od stycznia do września 2009 roku. Dokumenty potwierdzały oświadczenie o stracie z prowadzonej działalności gospodarczej. Na wezwanie wystosowane w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) spółka przedstawiła deklaracje miesięczne dla podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia 2009 roku do stycznia 2010 roku. Wynika z nich, że spółka w każdym z okresów rozliczeniowych deklarowała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, a w każdym z tych okresów z osobna wartość nabywanych towarów i usług przewyższała wartość podlegającej opodatkowaniu sprzedaży. Skarżąca przedstawiła jednocześnie wyciąg z rachunku bankowego potwierdzający zerowe saldo oraz prowadzenie egzekucji z rachunku bankowego. Dodatkowo spółka złożyła zestawienie stanów i obrotów kont księgowych potwierdzające poniesienie straty za 2009 rok oraz w styczniu 2010 roku.
Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie prawnej, gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Należy przy tym zaznaczyć, iż na ocenę, czy zachodzą faktyczne podstawy zwolnienia od kosztów sądowych w tej samej mierze, co wartość dochodów, rzutują ustalenia dotyczące faktycznych zdolności pozyskania przez osobę prawną kwot niezbędnych do prowadzenia postępowania sądowoadministracyjnego.
Oceniając wniosek przy uwzględnieniu powyższych wskazówek należy uznać, iż skarżąca nie wykazała przesłanek zwolnienia od wpisu od skargi.
Z przedstawionych przez spółkę dokumentów wynika, iż znajduje się ona w trudnym położeniu finansowym. Nie posiada środków na rachunku bankowym i nie wykazuje dochodu. Niemniej z przedstawionych przez spółkę odpisów deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) wynika, iż pomimo ograniczenia działalności gospodarczej ponosi wydatki przekraczające wartość przychodów i zasobów finansowych. Uprawnia to wniosek, że skarżąca ma możliwości finansowania swoich wydatków. W tym kontekście istotne jest, że z uwagi na deklarowaną wartość przedmiotu zaskarżenia wpis od skargi winien wynieść jedynie 136 zł (§ 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.). Zważywszy na wysokość regularnych bieżących wydatków spółki, poniesienie wpisu nie przekracza jej zdolności płatniczych. Stwierdzenie to uwzględnia również znaną z urzędu okoliczność, że ze skarg spółki przed różnymi sądami administracyjnymi toczy się łącznie kilkadziesiąt postępowań. Należy przy tym zaznaczyć, że w sprawach, w których wartość przedmiotu zaskarżenia była znaczna (np. I SA/Go 609/09) zwolniono skarżącą od wpisu w części przekraczającej 250 zł.
W tym stanie rzeczy, postanowiono jak w sentencji.