Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Gminy na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie zwolnień z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości postanawia: 1. Uchylić zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I z dnia 26 maja 2020 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego. 2. Zwrócić ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim stronie skarżącej, na jej koszt, kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Gmina wniosła skargę na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] marca 2020 r. nr [...], którą po przeprowadzeniu postępowania nadzorczego w przedmiocie zgodności z prawem uchwały Nr XVI.117.2020 Rady Gminy z dnia 5 marca 2020 r. stwierdzono nieważność badanej uchwały z powodu istotnego naruszenia przepisów.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 26 maja 2020 r. wezwano stronę skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od ww. skargi w kwocie 300 zł, stosownie do § 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, pod rygorem odrzucenia skargi.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżąca wpłaciła na konto tutejszego Sądu kwotę 300 zł (polecenie przelewu - k. 27 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) -powoływanej dalej jako "P.p.s.a." strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zatem, co do zasady, podmiot wnoszący pismo wszczynające postępowanie przed sądem administracyjnym jakim jest m.in. skarga do sądu administracyjnego (art. 230 § 1 i 2 P.p.s.a.) winien zgodnie z art. 214 § 1 P.p.s.a., opłacić wpis sądowy w określonej wysokości. Wysokość wpisu w zależności od charakteru skarżonego aktu lub przedmiotu sprawy określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Od przedstawionej wyżej zasady ustawodawca przewidział liczne wyjątki, które wynikają przede wszystkim z przedmiotowo-podmiotowych zwolnień od kosztów sądowych (art. 239 P.p.s.a.), jak też z odrębnych przepisów (por. postanowienie NSA z dnia 17 stycznia 2012 r. sygn. akt II FZ 747/11; dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przepisy odmiennie regulujące kwestię opłat sądowadministracyjnych zawiera m.in. ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), która ze względu na przedmiot zaskarżonego aktu ma zastosowanie w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 100 ww. ustawy postępowanie sądowe, o którym mowa w artykułach poprzedzających (tj. w art. 85-99), jest wolne od opłat sądowych.
Zaskarżona w niniejszej sprawie uchwała, została wydana na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym. Mając zatem na uwadze treść ww. przepisów stwierdzić należy, że wnosząc przedmiotową skargę Gmina zwolniona jest z obowiązku uiszczenia wpisu.
Wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi wystosowane zostało do strony skarżącej omyłkowo. W konsekwencji uiszczoną przez stronę skarżącą opłatę uznać trzeba za opłatę nienależną, którą powinno się zwrócić stronie z urzędu na jej koszt. Stosownie bowiem do treści art. 225 P.p.s.a. opłatę prawomocnie uchyloną w całości lub w części postanowieniem sądu oraz różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi, a także pozostałość zaliczki wpłaconej na pokrycie wydatków zwraca się stronie z urzędu na jej koszt.
Z tego też względu Sąd, na podstawie art. 225 P.p.s.a, postanowił jak w pkt 2 sentencji.