I SA/Go 334/09 Dnia 20 października 2009 r. P O S T A N O W I E N I E Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w dniu 20 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.K. na postanowienie Burmistrza z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zgody na umorzenie zaległości podatkowej z tytułu podatku od spadku i darowizn p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia skarżącemu terminu do złożenia skargi.
W dniu [...] czerwca 2009 r. M.K. złożył skargę na postanowienie Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...]. Postanowienie kierowane do skarżącego odebrała jego matka G.K. w dniu 29 kwietnia 2009 r.
Wraz ze skargą M.K. wniósł o przywrócenie terminu do jej złożenia wskazując, iż postanowienie otrzymał od swojej matki w dniu 1 czerwca 2009 r., która wręczając mu je stwierdziła, iż o nim zapomniała.
Zarządzeniem z 3 września 2009 r. skarżący został wezwany do przedłożenia pisemnego oświadczenia matki (z podaniem jej pełnych danych osobowych i numeru dowodu osobistego), z którego wynikać będzie dlaczego nie doręczyła skarżącemu odebranego przez siebie postanowienia niezwłocznie, kiedy dokładnie mu je doręczyła i dlaczego akurat tego dnia - w terminie 7 dni pod rygorem rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu bez oświadczenia. Odpis zarządzenia doręczono skarżącemu w dniu 22 września 2009 r. - przesyłkę odebrała G.K. (matka) jako osoba uprawniona do odbioru przesyłki.
W dniu [...] września 2009 r. skarżący odpowiadając na powyższe wezwanie wniósł o doręczenie mu kserokopii pisma, w związku z którym otrzymał wezwanie, ponieważ ma jednocześnie kilka spraw sądowych w tut. Sądzie i nie rozumie skierowanego do niego wezwania.
W Wydziale I tut. Sądu toczyły się i zostały zakończone 4 sprawy, w których skarżącym był M.K.: I SA/Go 240/06 i I SA/Go 241/06 (obie zakończone 12 kwietnia 2007 r.), I SA/Go 321/08 (zakończona 27 maja 2008 r.) i I SA/Go 641/08 (zakończono 13 listopada 2008 r.).
W Wydziale II tut. Sądu toczy się (pod sygnatur II SA/Go798/09) 1 postępowanie ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego dotyczącą cofnięcia prawa jazdy. Skarga w tej sprawie wpłynęla w dniu 5 października 2009 r.
Niniejsza sprawa jest jedyną toczącą się przed tut. Sądem w chwili obecnej.
Sąd zważył:
W myśl przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd na wniosek strony postanowi przywrócenie jej terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, której to czynności strona nie dokonała w terminie bez swojej winy.
Zgodnie natomiast z art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. wniosek taki składa się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu i należy w nim uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy, a ocena argumentacji strony wnoszącej o to przywrócenie podlega ocenie sądu, który rozstrzyga czy brak swojej winy strona uprawdopodobniła.
Nadto przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.
Przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym uzależnione jest od spełnienia określonych przesłanek pozytywnych, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu i negatywnych, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym. Zgodnie z orzecznictwem sądowym do okoliczności faktycznych, które uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu zalicza się np. nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (wyrok NSA z 3 sierpnia 2001 r., I SA/Wr 676/99, niepubl.), czy mylne pouczenie o środkach zaskarżania. Natomiast do przesłanek negatywnych zalicza się przykładowo: zaniedbanie pracownika odpowiedzialnego za sprawy napływającej korespondencji w zakładzie osoby prawnej (wyrok NSA z 9 marca 2000 r., I SA/Gd 1288/99), nieznajomość prawa (wyrok NSA z 6 listopada 1998 r., I SA/Łd 153/97), czy niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw (postanowienie NSA z 10 lutego 2000 r. , SA/Sz 1117/99).