Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: asesor WSA Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 sierpnia 2019 r. wniosku pełnomocnika skarżącego o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych w postępowaniu zażaleniowym zawartego w sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego z dnia 8 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Go 412/18 w sprawie ze skargi J.R. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2016 postanawia: oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania.
Postanowieniem z 8 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Go 412/18 referendarz sądowy odmówił przyznania wynagrodzenia ustanowionemu dla skarżącego radcy prawnemu M.K. z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Uznał, że przyznanie wynagrodzenia drugiemu w kolejności pełnomocnikowi z urzędu, który podejmował te same działania co jego poprzednik, oznaczałoby nieuzasadnione obciążenie Skarbu Państwa.
W sprzeciwie od ww. postanowienia, pełnomocnik zawarł m.in. wniosek o zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych w postępowaniu zażaleniowym.
Sąd działając na podstawie art. 260 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - zw. dalej P.p.s.a.) postanowieniem z 4 czerwca 2019 r., utrzymał w mocy ww. postanowienie referendarza sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 § 1 P.p.s.a. rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 tej ustawy, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Po myśli § 2 ww. przepisu, w sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje wykonalność tego orzeczenia. Rozpoznając sprzeciw Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
W sprzeciwie ustanowiony pełnomocnik z urzędu zawarł m.in. wniosek o zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych w postępowaniu zażaleniowym.
Tak sformułowany wniosek podlega oddaleniu z dwóch powodów.
Po pierwsze, co ważne, przedmiotem sprzeciwu było utrzymane w mocy przez Sąd postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie odmowy przyznania wynagrodzenia ustanowionemu z urzędu radcy prawnemu za pomoc prawną udzieloną z urzędu. Tak więc - co zostało już w sprawie podniesione w postanowieniu referendarza sądowego z 27 czerwca 2019 r. - jest to postanowienie skierowane do pełnomocnika, a nie do skarżącego. Zatem jego skutki nie odnoszą się do strony postępowania. Skoro tak, to brak również podstaw do zasądzenia kosztów między stronami postępowania za postępowanie zainicjowane tym sprzeciwem.
Po drugie, co najistotniejsze, brak jest podstaw prawnych do orzekania o zwrocie kosztów postępowania miedzy stronami w innych orzeczeniach, niż wymienione w art. 209 P.p.s.a. Oznacza to, że w innych przypadkach niż orzeczenie uwzględniające skargę (art. 200 p.p.s.a.) oraz orzeczenie , o którym mowa w art. 201, 203 i 204 P.p.s.a. Sąd nie rozstrzyga o zwrocie kosztów postępowania (vide: postanowienie WSA w Poznaniu z 6.04.2016 r. , sygn. akt I SA/Po 423/15, postanowienie WSA w Łodzi z 15.10.2018 r. , sygn. akt I SA/Łd 298/18). Tym samym, brak było podstaw prawnych do rozstrzygnięcia o kosztach postępowania między stronami w niniejszej sprawie.
Mając na uwadze powyższe ,Sąd postanowił jak w sentencji.